Nou, dit moet ik even kwijt. Vandaag gebeurde er iets waar ik niet zo trots op ben... Het begon allemaal met mijn favoriete speeltje: de kalkoen. Je weet wel, die van stof, die kraakt en piept. Mijn kalkoen. Maar raad eens wie hem ineens had? Blacky! Ja, Blacky, mijn beste vriend... maar op dat moment zag ik hem even als mijn grootste rivaal.
Ik stond te kijken, met mijn oren naar voren en mijn staart stijf. Jaloers? Nou en of! Mijn kalkoen! Dus ik dacht niet na, ik sprintte eropaf en pakte hem razendsnel weer terug. Blacky bleef stokstijf staan, met zijn hoofd een beetje schuin. Hij keek naar me met die grote, verbaasde ogen van hem, alsof hij wilde zeggen: "Wat doe ik verkeerd?"
Ik voelde me een beetje schuldig, maar tegelijkertijd was ik nog steeds boos. Blacky draaide zich toen maar om en wandelde weg. Je kon zien dat hij vond dat het beter was om me even met rust te laten. Misschien had hij gelijk...
Nu, terwijl ik hier lig en zachtjes in mijn kalkoen bijt, denk ik na. Misschien moet ik straks naar Blacky toe gaan, even laten merken dat ik niet echt boos op hem ben. Want eerlijk is eerlijk, hij is een goede vriend. En een speeltje... dat is toch niet belangrijker dan dat?
Reactie plaatsen
Reacties