De laatste kerstbal rolt langzaam tot stilstand in de sneeuw. Rex staat hijgend met zijn tong een beetje uit zijn bek, terwijl Bram nog één keer probeert te springen, alsof hij bang is dat het spel al voorbij is.
Het baasje lacht en klapt zacht in haar handen. "Kom maar jongens," zegt ze. "Het is tijd om naar binnen te gaan.
Rex loopt rustig naar haar toe en Bram volgt hem, zijn kleine pootjes diep in de sneeuw. Bij de deur blijft Bram even staan. Hij kijkt nog één keer om naar de tuin, naar de lichtjes, naar de pootafdrukken die samen hebben gemaakt.
"Rex," zei hij zacht dit was de mooiste kerst die ik ken."
Rex buigt zijn kop en raakt Bram even aan. "En weet je waarom?" vraagt hij. Bram schudt zijn hoofd. "Omdat we samen waren," zegt Rex.
"Buiten in de kou, maar met warme harten.' Binnen is het zacht en warm. De kerstboom schittert en de geur van iets lekkers hangt in de lucht. Rex en Bram rollen zich op bij elkaar, dicht tegen het baasje aan.
Bram zucht tevreden. "Als elke dag zo voelt," fluistert hij slaperig," dan mag kerst van mij heel lang duren."
Rex sluit zijn ogen. "In ons hart duurt kerst altijd lang," zegt hij.
Terwijl buiten de sneeuw blijft vallen, dromen Rex en Bram verder - over lichtjes, spel en morgen weer samen.
Lieve lezers,
Wij zijn Rex en Bram. We nemen jullie heel graag mee in onze avonturen, door de sneeuw, langs lichtjes en warme kerstmomenten. Elke keer als jullie ons verhaal lezen, kwispelt onze staart een beetje harder.
Maar weet je wat we nóg leuker zouden vinden? Dat jullie ons laten weten wat jullie ervan vinden.
Vonden jullie ons verhaal, mooi of misschien een beetje ontroerend? Moesten jullie glimlachen, of kregen jullie juist er een warm gevoel van?
Laat het ons weten in een reactie. Dan weten wij dat jullie met ons meegewandeld hebben, pootje voor pootje, door onze verhaaltjes.
Een grote kwispel en een zachte neus,
Rex & Bram
Reactie plaatsen
Reacties