Het was de laatste week voor kerst. Overal hingen lichtjes, ramen glinsterden in het donker en het huis rook naar koekjes en dennenboom. Rex, de zwart-witte border collie, lag tevreden op zijn kleed bij de kerstboom. Zijn puppybroertje Bram kroop dicht tegen hem aan, zijn zachte oortjes wiebelden onrustig.
Buiten klonk ineens een harde BOEM.
Bram sprong overeind. Zijn oogjes werden groot en hij dook meteen met zijn koppie onder Rex zijn vacht. "Rex... wat was dat?" piepte hij zacht. "Ik vind het eng..."
Rex gaf zijn broertje een rustige neusduw.
"Het is vuurwerk," zei hij kalm. "Mensen doen dat rond oud en nieuw. Soms beginnen ze nu al. Het maakt veel lawaai, maar komt niet naar binnen. Hier zijn we veilig."
Weer klonk er een knal in de verte. Bram trilde een beetje. Het huiselijk licht van de kerstboom weerspiegelde in zijn onzekere ogen.
Maar toen voelde hij de warme vacht van Rex, de zachte ademhaling naast hem, en hij hoorde het rustige stemmetje van zijn grote broer.
"Luister eens," fluisterde Rex. "Binnen is het warm. Binnen is het gezellig. En ik ben bij je. Altijd."
Hun baasje kwam erbij zitten, aaide Bram over zijn koppie en fluisterde lieve woordjes. Een radio ging aan, zachte kerstmuziek vulde het huis. De harde wereld buiten werd ineens een stukje minder eng.
Bram zuchtte diep en kroop nog dichter tegen Rex aan. Zijn staartje bewoog een beetje. "Denk je... dat ik ooit niet meer bang ben?" vroeg hij.
Rex glimlachte, zoals alleen een wijze hond dat kan. "Bang zijn is niet erg," zei hij. "Maar elke keer dat het knalt en jij hier veilig bent, leer je een beetje meer dat het goed komt. En tot die tijd? Dan ben ik je grote broer. Dan blijf ik bij je."
Buiten klonk nog één harde knal. Binnen brandden de lichtjes rustig door. Rex sloot zijn ogen. Bram ook. En terwijl de wereld zich klaar maakte voor kerst en daarna voor oud en nieuw, lagen twee zwart-witte hondjes warm, veilig en samen.
En dat voelde als het mooiste kerstcadeautje van allemaal.
Lieve lezers,
Wij zijn Rex en Bram. We nemen jullie heel graag mee in onze avonturen, door de sneeuw, langs lichtjes en warme kerstmomenten. Elke keer als jullie ons verhaal lezen, kwispelt onze staart een beetje harder.
Maar weet je wat we nóg leuker zouden vinden? Dat jullie ons laten weten wat jullie ervan vinden.
Vonden jullie ons verhaal, mooi of misschien een beetje ontroerend? Moesten jullie glimlachen, of kregen jullie juist er een warm gevoel van?
Laat het ons weten in een reactie. Dan weten wij dat jullie met ons meegewandeld hebben, pootje voor pootje, door onze verhaaltjes.
Een grote kwispel en een zachte neus,
Rex & Bram
Reactie plaatsen
Reacties