Het was kerstavond. Buiten lag een dun laagje sneeuw en het hele huis rook naar dennenboom en iets lekkers uit de keuken. De lichtjes in de kerstboom fonkelden zacht, en in de woonkamer lagen Rex, de zwart-witte border collie, en zijn kleine puppybroertje Bram dicht tegen elkaar aan.
Bram keek met grote, nieuwsgierige ogen naar alle lichtjes.
"Rex..." fluisterde hij. "Wat gebeurt er eigenlijk met kerst?"
Rex glimlachte. zoals alleen een lieve, rustige grote broer dat kan.
"Kerst is iets bijzonders," zei hij zacht. "Het gaat over samen zijn, warmte, liefde... en soms ook cadeautjes."
Bram wiebelde blij met zijn staart. "Cadeautjes?!"
Maar op dat moment ging de wind buiten wat harder waaien en ergens verderop klonk een zachte bel. Bram spitste nieuwsgierig zijn oortjes. De mensen in huis begonnen te lachen en kaarsjes aan te steken. Iedereen schoof dichterbij elkaar en de kamer voelde nog warmer en gezelliger aan.
Rex legde zijn kop tegen Bram aan. "Het mooiste van de kerstavond," fluisterde hij, "is dat je niet alleen bent."
Bram zuchtte tevreden en viel, terwijl de lichtjes nog zacht twinkelden, langzaam in slaap.
De eerste kerstochtend
De volgende ochtend werd Bram wakker van iets zachts dat zijn neus kietelde. Het was... cadeaupapier! Overal lagen lintjes en mooie pakjes. Zijn staart begon zo hard te kwispelen dat hij bijna omviel.
De mensen riepen blij: "Fijne Kerst, Rex! Fijne Kerst, Bram!"
Rex kreeg een nieuwe halsband met een klein belletje eraan. Bram kreeg een zacht knuffeltje en een piepspeeltje - hij sprong er meteen enthousiast bovenop.
Maar daarna gebeurde er nog iets mooiers. Ze gingen met z'n allen naar buiten. De prikte een beetje in hun neuzen, maar voelde fris en heerlijk. Samen wandelden ze door het stille, witte wereldje. Geen haast, geen zorgen. Alleen voetstapjes in de sneeuw, warme ademwolkjes... en heel veel liefde.
Rex liep trots voorop, als een echt grote broer. Bram sprong vrolijk overal doorheen en soms gleed hij een beetje uit, maar dan hielp Rex hem weer overeind. En iedere keer keek hun baasje naar hen en glimlachte - want dit was kerst: samen zijn, zorgen voor elkaar en genieten van elk klein moment.
's Avonds lagen Rex en Bram weer dicht tegen elkaar aan. Buiten twinkelden sterren. Binnen was het warm. Bram zuchtte gelukkig. "Rex," fluisterde hij slaperig, "Kerst... is echt iets magisch."
Rex ga hem een zachte neusduw. "Ja, kleine broer. En het mooiste is... wij beleven het samen."
En zo viel de wereld stil in zachtheid, liefde, licht - en twee vrolijke border collies die wisten dat ze precies waren waar ze hoorden: thuis.
Lieve lezers,
Wij zijn Rex en Bram. We nemen jullie heel graag mee in onze avonturen, door de sneeuw, langs lichtjes en warme kerstmomenten. Elke keer als jullie ons verhaal lezen, kwispelt onze staart een beetje harder.
Maar weet je wat we nóg leuker zouden vinden? Dat jullie ons laten weten wat jullie ervan vinden.
Vonden jullie ons verhaal, mooi of misschien een beetje ontroerend? Moesten jullie glimlachen, of kregen jullie juist er een warm gevoel van?
Laat het ons weten in een reactie. Dan weten wij dat jullie met ons meegewandeld hebben, pootje voor pootje, door onze verhaaltjes.
Een grote kwispel en een zachte neus,
Rex & Bram
zie helemaal onderaan voor een reactie plaatsen:-)
Reactie plaatsen
Reacties