Vandaag begon als een gewone vakantiedag.. totdat de baasjes zeiden: "Kom, Rex, we gaan naar Hameln!" Ik weet niet precies wat Hameln is, maar ze zeiden iets over een rattenvanger. Klinkt spannend maar ik heb liever muizen. Of koekjes. Of muis vormige koekjes.
Bij aankomst rook ik duizenden voeten, hoorndol van alle prikkels. De stad was mooi, zeker weten, maar zo druk! Mensen overal, geen plekje om fatsoenlijk een boom te vinden. Gelukkig dachten mijn baasjes hetzelfde. Dus hup - de stad uit en de schaduwrijke natuur in. Daar hoorde ik eindelijk weer het knisperen van bladeren onde4r mijn poten.
Na een tijdje rijden maakte we nog een stop bij een houten gebouw dat zo rook naar bos dat ik even dacht dat ik midden in een boomstam stond. Ze noemden het de Gustav Adolf - staafkerk in Hahnenklee. Het zag eruit als een reuzenhondenhok uit een Viking droom houten drakenkoppen en alles! Ik snuffelde langs de houten pilaren en luisterde naar mysterieuze klanken uit een toren vol klokjes. Magisch, maar ik mocht nergens tegenaan plassen. Jammer.
Het was bloedheet. Zelfs mijn tong had vakantie nodig. Maar na een lange wandeling - en ja, ik gedroeg me keurig - kreeg ik een heerlijk botje als beloning. En wat nog beter was? Een grote bak fris water, zo koud dat ik er bijna van ging kwispelen. Mijn baasjes namen iets te drinken; ik besloot dat gras onder die boom mijn nieuwe mat was.
Later terug naar het huisje. En weet je wie ik daar zag? Mijn stok! Die had ik de vorige dag ergens laten liggen. Ik rende erop af, maar mijn bazinnetje zei: "Nee Rex, niet naar binnen met de stok." Alsof ik dat ging accepteren. (Ik leg 'm stiekem straks bij m'n kussen.)
Toen kreeg ik een goed gevulde bak brokken èn nòg zo'n lekkere bak fris water. Wat een luxe! Daarna... ach, wat is er heerlijker dan op een koel kussen een dutje doen na een dag vol avontuur?
Lekker met de pootjes omhoog!
Reactie plaatsen
Reacties