De Vachtige vrienden

Rex's Avontuur

Waf! Vandaag was weer zo'n dag dat mijn mens en ik op avontuur gingen. De zon scheen, de lucht rook heerlijk naar vers gemaaid gras en verre avonturen. Ik, Rex, was helemaal klaar om de wereld te verkennen! Mijn neus werkte overuren, elke geur was een nieuw mysterie om op te lossen.

We liepen langs een pad waar ik nog niet zo vaak was geweest. Ik dribbelde vrolijk, mijn staart kwispelend als een metronoom. Ineens, aan de horizon, zag ik iets geks. Grote, pluizige wezens met lange nekken en grappige oren die alle kanten op stonden. Ik stopte abrupt en keek mijn mens aan. Wat waren dit voor dieren?

Mijn mens lachte en zei: "Kijk eens, Rex! Alpaca's!" Alpaca's? Ik had er nog nooit van gehoord. Ze stonden daar in een weiland, rustig te grazen. Sommigen keken met hun grote, nieuwsgierige ogen onze kant op. Ze hadden van die zachte, wollige vachten in allerlei kleuren – wit, bruin, zwart. Ze zagen eruit als wandelende wolken!

Ik wilde er meteen naartoe rennen om ze te begroeten, maar mijn mens hield me rustig aan de lijn. "Voorzichtig, Rex," zei ze zachtjes. Ik begreep het. Dit waren geen schapen om te drijven, en ook geen konijnen om achteraan te jagen. Dit waren... anders.

Eén van de alpaca's, een witte met een beetje bruin op zijn rug, kwam langzaam dichterbij de omheining. Zijn hoofd bewoog een beetje schokkerig, en hij keek me aan met zo'n grappige uitdrukking. Ik kwispelde zachtjes. Hij blafte niet terug, hij maakte een zacht, neuriënd geluid. Het klonk een beetje als een tevreden brom.

Ik wilde zo graag dichterbij komen om aan die zachte vacht te snuffelen! Maar ik wist dat ik rustig moest blijven. Mijn mens liet me even rustig kijken, en ik observeerde de alpaca's aandachtig. Ze waren zo kalm en vredig. Geen wilde bewegingen, geen harde geluiden. Gewoon rustig grazen en af en toe naar ons kijken.

Na een tijdje liepen we weer verder, maar ik keek nog vaak achterom. Wat een bijzondere ontmoeting! Die alpaca's waren echt anders dan alle dieren die ik ken. Ik hoop dat we snel weer langs dat weiland komen. Misschien mag ik dan nog dichterbij komen en aan hun zachte vacht snuffelen. Waf waf!