De kermis was een waterval van geuren voor de gevoelige neus van Rex. De zoute lucht van popcorn, het zoete van gebakken wafels en de kruidige geur van braadworst dansten door elkaar. Maar plotseling was er één geur die boven alles uitsteeg: een zoete, lichte en luchtige geur die hij nog nooit had geroken. Zijn neus trilde en zonder te wachten trok hij zijn baasje mee, dieper de kermis op.
Ze kwamen uit bij een kraam waar een man met een grote glimlach roze wolken op een stokje toverde. Een suikerspinnenkraam! Rex keek gefascineerd toe hoe de suikerdraden door de lucht zweefden. De vriendelijke man zag Rex' verbaasde blik, lachte en gaf hem een piepklein plukje. Rex ving het voorzichtig met zijn lippen. Het smolt direct op zijn tong. Wat een wonderlijke smaak!
Terwijl zijn baasje een suikerspin kocht, zag Rex naast de kraam een ander spelletje: blikgooien. Rijen met blikken stonden opgestapeld, wachtend om omver gegooid te worden. Zijn baasje besloot een poging te wagen. Voor Rex leek het op een raar soort apporteerspel. Bij elke worp van de bal zette hij zich schrap, klaar om te rennen, en hij kwispelde opgewonden.
"Nog één bal!" zei de man van de kraam.
Zijn baasje concentreerde zich, mikte en... BENG! De laatste blikken tuimelden met een hoop lawaai naar beneden. Ze hadden gewonnen! Als prijs koos zijn baasje geen grote beer, maar een klein pluchen hotdogje met een piepje erin. Hij gaf het direct aan Rex.
Rex' ogen werden groot. Een prijs! Voor hem! Trotser dan ooit liep hij met de piepende hotdog in zijn bek verder over de kermis, dicht tegen zijn baasje aan. Met de smaak van de zoete wolk nog op zijn tong en een gewonnen prijs in zijn bek, wist Rex het zeker: dit was de allerbeste dag ooit.
Reactie plaatsen
Reacties