Het was een frisse, heldere ochtend toen Rex de elegante zwart witte border collie zijn neus in de lucht stak. Hij snoof diep. "Kruidnoten... warme chocolade... en hè, hoor jij ook muziek, Bram? "
Bram, het kleine pup broertje met zijn wiebelende pootjes, sprong meteen op. "Ik hoor iets! Is het de fanfare? Is Sinterklaas bijna hier?"
Rex knikte kalm, alsof hij dit ritueel al jaren kende. "Vandaag is de intocht, kleine broer. Sinterklaas komt met de stoomboot aan. En wij gaan kijken."
Bram maakte drie rondjes om zichzelf heen van enthousiasme en rende toen in volle vaart richting de voordeur. "Kom dan Rex! We moeten vooraan staan!"
Toen ze bij de haven aankwamen, stonden er al kinderen met vlaggetjes, ouders met camera's en overal klonk vrolijke Sinterklaasmuziek. De lucht was gevuld met de geur van speculaas en mandarijntjes.
Rex ging keurig zitten, maar Bram sprong telkens omhoog om over de mensen heen te kijken. "Ik zie niks Rex! Hoe weet ik wanneer de boot komt?"
Rex glimlachte. "Je zult het merken. Het wordt dan altijd ineens... heel stil.
En inderdaad, alsof de hele haven het had afgesproken, viel de muziek stil. Iedereen keek naar de horizon.
toen klonk een diepe, warme toeter.
Toeoeoeeeet.....!
Bram schoot bijna een halve meter de lucht in. "Dat is hem!" Dat is hem! De stoomboot!"
de witte rookpluimen verschenen als eerste. Daarna zag je het rood van de vlaggen, de glinstering van het water.. en tenslotte het grote, vriendelijke gezicht van Sinterklaas die zwaaide vanaf het dek.
Bram begon zo hard te kwispelen dat hij bijna omviel. "Hij zwaait naar ons, Rex! Ik weet zeker dat hij naar ons zwaait!
Toen de boot aanmeerde en de Pieten de loopplank af kwamen, rolde er plots een kleine pepernoot recht voor de neus van Bram. Hij keek op... en daar stond een vrolijke Piet met een grote zak vol lekkers.
"Hé, jullie twee kennen we!" zei Piet. "Rex en Bram, toch? Hoe gaat het met jullie?"
Rex blafte vriendelijk en ging vanzelf in een mooie zit. Bram probeerde hetzelfde te doen, maar zijn kont wiebelde zo erg dat hij steeds een stukje opschoof.
Piet lachte. "Wat een enthousiaste pup! Ik heb iets voor jullie.
Hij reikte in zijn zak en haalde er twee dingen uit:
* Voor Rex: een glanzende sinterklaasmedaille voor de aller braafste hulphond van de dag
* Voor Bram: een piepend speelgoedpepernootje, speciaal "pup-Proof."
Bram sprong bijna in de armen van Piet. "Hij heeft echt aan mij gedacht!" piepte hij trots.
En toen gebeurde het:
Sinterklaas zelf kwam naar hen toe. Zijn mantel waaide zacht in de wind en zijn staf tikte ritmisch op de stenen.
"Zo," zei hij met een warme stem, "dat zijn twee prachtige border collies. En wat zijn jullie voorbeeldige vrienden voor elkaar.
Rex boog zijn hoofd. Bram deed hetzelfde, al was het vooral omdat hij over zijn eigen poot struikelde.
Sinterklaas lachte vriendelijk. "Ik hoop dat jullie dit jaar veel avonturen beleven. En wees maar niet bang, Bram. Ik weet dat jij soms ondeugend bent, maar je hart is groot en lief. Dat telt."
Bram straalde alsof hij zelf Sinterklaas was.
Toen de intocht voorbij was en de muziek weer klonk, liepen Rex en Bram naast elkaar terug naar huis. Bram knabbelde trots aan zijn piepspeeltje.
"Rex," zei hij zacht, "dit was de mooiste dag ooit."
Rex tikte zijn neus tegen Bram's oor. "Wacht maar tot pakjesavond, kleine broer."
Reactie plaatsen
Reacties