Het is avond, de maan schijnt zacht,
Rex en Bram waken in de nacht.
Hun mandjes staan klaar, heel netjes neer,
Met een botje en een dennenappel – wat een gebaar keer op keer!
De wind fluistert zachtjes door het straatje,
En plots… een schaduw bij het raampje!
Wie kijkt daar binnen, zo stil en wijs?
Het is Sinterklaas, met zijn lange grijze reis.
Zijn mijter glimt, zijn mantel rood,
Hij knikt naar Rex en Bram – wat een groot gebod!
"Wat brave honden," fluistert hij zacht,
"Die verdienen lekkers, nog voor de nacht."
Hij legt koekjes neer, een speeltje erbij,
En verdwijnt weer stil, heel snel en blij.
Rex blaft zacht, Bram kwispelt fijn,
Ze hebben Sinterklaas gezien – wat een wonderlijk festijn!
En ’s morgens vroeg, wat een groot feest,
De mandjes gevuld, wat een lekkers, het meest!
Ze rennen en springen, hun ogen zo klaar,
Want Sinterklaas keek écht langs het raam!
Reactie plaatsen
Reacties