De sneeuw dwarrelt nog steeds zacht naar beneden. Rex zit rustig in de sneeuw, zijn adem in de koude lucht. voor hem staat Bram, zijn pootje half opgetild, alsof hij niet weet of hij wil spelen of luisteren. " Rex," zegt Bram zacht," denk je dat kerst altijd zo voelt?" Rex kijkt naar de lichtjes in de boom bij het huis. Ze flikkeren zacht, alsof ze luisteren. "Soms is kerst luid en vol," zegt hij. "Maar de echte kerst, Bram, die is stil. Die zit in de kleine momenten, zoals dit.
Bram gaat naast hem zitten en leunt tegen Rex aan. Hij voelt zich veilig, warm ondanks de kou. "Dus... als ik lief ben, en deel, en bij je blijf... dan is dat ook kerst?" vraagt hij.
Rex buigt zijn kop en raakt Bram zachtjes met zij neus. "Ja," zegt hij. "Dan draag jij het lichtje verder."
even zeggen ze niets. Ze luisteren naar de stilte, naar de sneeuw, naar het zachte geluid van het huis waar hun baasje op hen wacht. Dan staat Rex op.
"Kom," zegt hij. "Het is tijd om naar binnen te gaan. Kerst wacht niet alleen bij de boom, maar ook in ons."
Samen lopen ze door de sneeuw, twee zwart-witte silhouetten onder de sterrenhemel. En waar hun pootjes de grond raken, lijkt het net een beetje warmer te worden.
Lieve lezers,
Wij zijn Rex en Bram. We nemen jullie heel graag mee in onze avonturen, door de sneeuw, langs lichtjes en warme kerstmomenten. Elke keer als jullie ons verhaal lezen, kwispelt onze staart een beetje harder.
Maar weet je wat we nóg leuker zouden vinden? Dat jullie ons laten weten wat jullie ervan vinden.
Vonden jullie ons verhaal, mooi of misschien een beetje ontroerend? Moesten jullie glimlachen, of kregen jullie juist er een warm gevoel van?
Laat het ons weten in een reactie. Dan weten wij dat jullie met ons meegewandeld hebben, pootje voor pootje, door onze verhaaltjes.
Een grote kwispel en een zachte neus,
Rex & Bram
Reactie plaatsen
Reacties