De lucht is koud en helder, en overal
ruikt het naar dennennaalden en iets
zoets dat uit de keuken komt.
Rex zit rustig voor het raam. Zijn
zwart-witte vacht steekt mooi af
tegen het zachte licht van de kerstboom.
Naast hem wiebelt Bram, zijn kleine puppy broertje.
heen en weer van enthousiasme.
"Rex," piept Bram, terwijl hij met zijn pootje
tegen een kerstbal tikt,
"waarom is alles zo warm en rustig,
terwijl het buiten zo koud is?"
Rex glimlacht, zoals alleen een grote
broer dat kan.
"Dat is kersttijd, Bram," zegt hij zacht.
"Het is de tijd waarin mensen en dieren
dichter bij elkaar kruipen.
Waarin het niet gaat om rennen, maar
om samen te zijn."
Bram denkt daar even over na, zijn
kopje schuin.
"Is dat waarom iedereen extra lief doet?"
vraagt hij?
Rex knikte. "Ja. En ook omdat kerst
ons eraan herinnert dat zelfs het kleinste
lichtje de grootste duisternis kan
verdrijven."
Samen lopen ze naar buiten, waar
een dun laagje sneeuw kraakt onder
hun poten. De wereld lijkt stiller dan anders.
Bram dartelt vooruit, zijn pootafdrukken
klein en speels, terwijl Rex rustig
achter hem aan loopt en
alles in zich opneemt.
Ze kijken naar de lichtjes in de huizen,
horen in de verte zachte muziek en
voelen dat dit moment bijzonder is.
Rex blijf even staan en kijkt naar Bram.
"Onthoudt dit gevoel," zegt hij. "Niet
alleen vandaag, maar elke dag. Dat je
nooit te klein bent om warmte te brengen."
Bram kwispelt zo hard dat zijn hele lijf
meebeweegt.
" Ik ga het onthouden, Rex," zegt hij trots.
Hand in poot lopen ze terug naar huis,
waar de kerstboom zachtjes twinkelt
en hun baasje op hen wacht.
En zo. tussen lichtjes, sneeuw en liefde,
beleven Rex en Bram hun eigen kleine kerstwonder.
Reactie plaatsen
Reacties