Het was een paar dagen na kerst, en de sneeuw lag nog steeds dik op het land. Rex stond bij het raam en keek naar buiten. “Vandaag gaan we iets nieuws doen,” dacht hij. Bram lag opgerold in zijn mand, maar sprong meteen op toen hij Rex hoorde blaffen. Avontuur? Daar was hij altijd klaar voor!
Samen renden ze naar het bevroren meer. Dit keer was het drukker dan ooit: mensen schaatsten, kinderen maakten sneeuwpoppen, en overal klonk gelach. Rex voelde zich stoer en leidde Bram langs de kant van het ijs. Bram probeerde een sneeuwbal te pakken die een jongen had laten vallen, maar gleed uit en belandde op zijn buik. Hij keek verbaasd, maar Rex gaf hem een speelse duw: “Kom op, kleintje, dat hoort erbij!”
Plotseling begon het zacht te sneeuwen. Vlokken dwarrelden als kleine sterretjes om hen heen. Hun baasje kwam eraan met een slee. “Kijk eens wat ik heb!” riep hij vrolijk. Rex sprong meteen op de slee, Bram klauterde erachteraan. Samen gleden ze over het witte pad, de wind in hun vacht, hun ogen vol glans.
Toen de zon onderging, zaten ze weer bij het bankje met kerstlichtjes. Hun baasje gaf hen een knuffel en een paar lekkere snoepjes. Rex keek naar Bram en dacht: “Dit was om nooit meer te vergeten.” Bram zuchtte tevreden en legde zijn kop tegen Rex aan. Samen droomden ze van nog meer sneeuwpret.
Lieve lezers,
Wij zijn Rex en Bram. We nemen jullie heel graag mee in onze avonturen, door de sneeuw, langs lichtjes en warme kerstmomenten. Elke keer als jullie ons verhaal lezen, kwispelt onze staart een beetje harder.
Maar weet je wat we nóg leuker zouden vinden? Dat jullie ons laten weten wat jullie ervan vinden.
Vonden jullie ons verhaal, mooi of misschien een beetje ontroerend? Moesten jullie glimlachen, of kregen jullie juist er een warm gevoel van?
Laat het ons weten in een reactie. Dan weten wij dat jullie met ons meegewandeld hebben, pootje voor pootje, door onze verhaaltjes.
Een grote kwispel en een zachte neus,
Rex & Bram
Reactie plaatsen
Reacties