Het was een koude avond en de straat lag er rustig bij. Rex, de zwart-witte bordercollie, lag op zijn vaste plek bij het raam. Hij hield alles goed in de gaten, zoals een echte grote broer dat hoort te doen. Naast hem lag Bram, zijn puppybroertje, opgerold in zijn mandje. Bram droomde zachtjes en maakte kleine piepgeluidjes in zijn slaap.
Opeens klonk er een harde KNAL buiten.
Bram schrok wakker en sprong overeind. Zijn hartje bonsde en zijn oortjes gingen plat tegen zijn kop. Nog voordat hij iets kon doen, klonk er nóg een knal, gevolgd door een fel licht dat langs het raam flitste.
Rex verstijfde. Hij kende dat geluid maar al te goed. Vuurwerk. Hij probeerde stoer te blijven, maar diep vanbinnen voelde hij ook die bekende spanning in zijn buik. Zijn staart zakte langzaam naar beneden.
“Boem!”
“PÁNG!”
Bram rende snel naar Rex toe en kroop dicht tegen hem aan.
“Rex… wat is dat?” leek hij te vragen met zijn grote, bange ogen.
Rex likte Bram zachtjes over zijn oor. “Het is vuurwerk,” dacht hij. “Het is eng, maar we zijn samen.” Hij ging iets rechter zitten, zodat Bram zich veilig tegen hem aan kon drukken.
De knallen volgden elkaar sneller op. Het leek wel alsof de hele straat lawaai maakte. Bram trilde nu zichtbaar en Rex voelde hoe zijn eigen poten ook een beetje beefden. Toch bleef hij rustig ademen, net zoals hij had geleerd.
Gelukkig hoorde Rex voetstappen. Hun baasje kwam de kamer binnen, ging bij hen zitten en sprak met een zachte stem. Het licht werd gedimd en er kwam rustige muziek op. De gordijnen gingen dicht, zodat de flitsen van buiten niet meer te zien waren.
Rex voelde langzaam zijn spieren ontspannen. Bram merkte het meteen. Hij zuchtte diep en legde zijn kop op Rex’ poot. Samen luisterden ze naar de muziek, terwijl de knallen buiten steeds verder weg leken.
Na een tijdje werd het stiller in de straat. Nog één laatste zachte knal, en toen… niets meer.
Rex keek Bram aan en kwispelde voorzichtig. Bram keek terug en waagde zelfs een klein kwispeltje.
“We hebben het gedaan,” leek Rex te zeggen. “Samen.”
Ze stonden op, rekten zich uit en kregen nog een extra knuffel van hun baasje. De angst was voorbij en maakte plaats voor een warm, veilig gevoel.
Die nacht sliepen Rex en Bram dicht tegen elkaar aan. Het vuurwerk was misschien eng geweest, maar ze hadden iets belangrijks geleerd:
wat er ook gebeurt, samen zijn ze sterk. 🐾💙
✨ Lees mee & praat mee! ✨
💬 Rex en Bram zijn superbenieuwd naar jou!
Heb je het verhaal over Rex en Bram gelezen? Dan hopen deze twee lieve honden dat je het leuk vond! Rex en Bram vinden het ontzettend gezellig als je een reactie achterlaat. 🐶🐾
Misschien wil je vertellen wat je van het verhaaltje vond, wat je het leukst vond, of een lieve boodschap speciaal voor Rex en Bram schrijven. Alles mag! Elk woordje wordt met een kwispelende staart ontvangen. 💙
Jouw reactie zorgt voor een grote glimlach op hun snuitjes en maakt het verhaal nóg warmer en gezelliger. Samen maken we van lezen iets om te delen en over te praten!
👇 Onderaan de pagina kun je een reactie plaatsen – Rex en Bram kijken er al naar uit! 😊
Reactie plaatsen
Reacties