Rex in het bos met een grote stok

Rex in het Bos 

Vandaag voelde ik het al toen de zonnestralen door het raam vielen. Mijn baasje maakte zich klaar, de deur ging open, en ja hoor—het was tijd voor een boswandeling! Mijn poten konden haast niet stil blijven staan van enthousiasme.

Bij het bos aangekomen rook ik meteen de heerlijke geur van natte aarde en frisse lucht. De blaadjes ritselden zachtjes in de wind, en ik hoorde vogels fluiten. Dit was mijn domein, mijn speelplek, mijn koninkrijk.

Mijn baasje liep ontspannen over het kronkelende pad, kijkend naar alles om zich heen. Ik rende vooruit, snuffelde aan boomstammen en struiken, en hield mijn oren gespitst voor spannende geluiden. Maar het leek een rustige dag. Geen andere honden om mee te spelen, alleen een paar eekhoorntjes die haastig de boom in schoten zodra ze mij zagen. Nou ja, ik was toch druk bezig met een andere missie—het ontdekken van alle verborgen schatten van het bos!

Plots stopte mijn baasje en wees enthousiast naar iets op de grond. Wat was dat? Mijn ogen volgden zijn vinger en—oef, wat een joekel van een stok! Hij pakte hem op en probeerde hem mee te slepen. Ik keek toe met een mix van bewondering en verbazing. Want eerlijk? Die stok was enorm! Zelfs voor mij zou het een flinke klus zijn. Terwijl hij de stok meesleepte, stopte hij af en toe om foto’s te maken. Ik snapte de kunst van fotografie niet zo goed, maar ik wist dat hij er blij van werd—en als hij blij is, ben ik blij.

Na een tijdje begon die zware stok hem toch wat moe te maken. Ik besloot dat het tijd was voor een pauze. Voorzichtig liet hij de stok zakken en ging er even naast zitten. Ik deed hetzelfde, legde mijn kop op mijn poten, en keek omhoog naar de dansende bladeren. Dit was geluk. Gewoon hier zijn, met mijn baasje, het zachte zonlicht op mijn vacht voelen en de geur van het bos inademen.

Toen we onze tocht voortzetten, merkte ik dat het bos nog steeds stil was. Geen andere vriendjes vandaag, maar dat was niet erg. De vogeltjes floten hun liedjes, de eekhoorns ritselden hoog boven ons in de takken, en ik? Ik was gewoon een hond die genoot van de simpele dingen—rennen, spelen, ontdekken, en vooral, samen zijn.

Thuisgekomen plofte ik neer op mijn favoriete plekje en zuchtte tevreden. Mijn baasje had mooie foto’s, ik had een geweldige dag gehad, en morgen? Morgen ontdekken we weer iets nieuws!