Hoi, ik ben Rex, de beste viervoeter van dit huis (al zeg ik het zelf). Laat me jullie eens vertellen over de afgelopen dagen, want oh boy, wat was het hier een drukte van jewelste!
Alles begon toen mijn bazinnetje jarig was. Dat betekende dat er allemaal mensen langskwamen, en dat ik héél veel kans had om een extra aai of misschien zelfs een lekkernij te scoren. Ik heb mijn beste ‘ik-ben-de-braafste-hond-ooit’-blik opgezet, en het werkte! Heel wat bezoek streelde me over mijn kop. En opa ging nog lekker met mij wandelen.
De volgende dag kwam de zoon van mijn bazinnetje. Weer visite! Dat betekent meer stemmen, meer voeten om omheen te dartelen, en ja... meer kans op verdwaalde hapjes. Ik hou van mensen, zeker als ze mij heerlijk kroelen.
Maar het feest was nog niet voorbij, want zondag was oma jarig. Niet zomaar een verjaardag, maar een échte mijlpaal—90 jaar! Dat werd groots gevierd bij ons thuis. Een spandoek aan de deur, vlaggetjes en ballonnen in huis. Het zag er zo gezellig uit, alleen ik ben ook best wel een beetje geschrokken hoor; Baasje blies een ballon op en liet het los, en toen maakte de ballon een raar geluid, en vloog hij op mij af! Ik kroop toen toch wel even op mijn veilige kussen. Het Bazinnetje lachte, en zei "Rex, er gebeurt niets hoor" en kreeg een kus en een kroel. De visite stroomde binnen, inclusief de kinderen van het baasje én opa en oma uit Zwolle. Het huis vulde zich met gelach, gepraat en dat heerlijke geurige eten waarvan ik, ondanks mijn smekende puppyogen, nét niet mocht mee proeven.
Al met al was het een geweldig weekend. Veel mensen, veel gezelligheid en natuurlijk… veel liefde! En ik? Ik genoot van elke knuffel, elk vriendelijk woord en elk verdwaald kruimeltje. Wat een prachtig hondenleven!
Reactie plaatsen
Reacties