Hoi, ik ben Rex, en ik heb een probleem. Nou ja niet echt een probleem.... maar iets waar ik een beetje verdrietig van word.
Laatst kwam er iets nieuws in onze woonkamer: een prachtige tafel. Mijn bazinnetje was er dolgelukkig mee. "Wat staat het mooi!" zei ze stralend. Mijn baasje knikte instemmend terwijl ze samen naar hun aanwinst keken.
Ik moest toegeven, de tafel is mooi. Een stevig ding, groot genoeg voor lekker lange avonden met eten en praten. Maar er was één klein detail waar niemand aan gedacht had....
Ik kon er niet meer onder liggen.
Mijn favoriete plekje, waar ik altijd veilig en knus zat of lag terwijl mijn baasjes aten, was verdwenen. Voorheen kroop ik er gezellig onder, luisterde naar hun stemmen, rook de heerlijke geuren van het eten en voelde me erbij horen. Maar nu? Nu keek ik van de zijkant toe, een beetje verloren.
Mijn bazinnetje merkte het. Ze keek me aan terwijl ik met mijn kop op mijn poten lag en een beetje sneu naar de tafel tuurde. Toen zei ze zacht: "We gaan jou niet vergeten, Rex."
En weet je? Ondanks mijn verloren plekje ben ik nog steeds blij. Mijn baasjes zijn blij, en dat is wat telt. Maar misschien.... heel misschien.... vinden ze toch ergen een nieuw speciaal hoekje voor mij.
Reactie plaatsen
Reacties