👻 Rex en de nachtelijke kampvuurgeest
De camping is stil. De sterren fonkelen boven de tenten, en het kampvuur knettert zachtjes na. Rex ligt op zijn deken, zijn buik nog vol van de koekjes uit de schat. Alles lijkt rustig… tot hij een vreemd geluid hoort.
“Wooooeeeeeh…”
Rex spitst zijn oren. Het komt van het kampvuur. Hij sluipt dichterbij. De vlammen dansen, maar er is niemand te zien. Alleen een fladderende schaduw… en een geur van marshmallows en… modder?
🐾 De speurtocht begint
Rex wekt Max, Bella en Toby. “Er is iets bij het kampvuur,” fluistert hij. “Een geest misschien.”
Toby geeuwt. “Vroeger, op de camping van 1987, hadden we ook zo’n geest. Bleek gewoon een geit met een laken.”
Maar Rex is vastbesloten. Hij volgt het spoor: een rij modderige pootafdrukken, een half opgegeten marshmallow, en… een glinsterende veer?
🦉 De waarheid komt aan het licht
De honden sluipen door de nacht. Bella struikelt over een tuinslang, Max probeert een boom te apporteren, en Toby moppert dat zijn rug niet meer is wat het was.
Dan, bij het oude toiletgebouw, zien ze het: een grote uil met een wit donsveren lijf, zittend op een bezemsteel, met een marshmallow in zijn snavel.
“Dat is de kampvuurgeest!” fluistert Rex.
De uil kijkt op. “Geest? Nee hoor. Ik ben Uberto, nachtwaker van de camping. Ik hou alles in de gaten. En ik ben dol op marshmallows.”
🔥 Terug naar het vuur
Uberto vliegt mee terug naar het kampvuur. Daar vertelt hij verhalen over de camping, over honden die ooit een barbecue stalen, katten die een tent als troon gebruikten, en een das die een hele koelbox ontvoerde.
Rex luistert ademloos. De anderen liggen tegen elkaar aan, warm en tevreden.
En vanaf die nacht, als het kampvuur knettert en de sterren fonkelen, zit Uberto erbij — als officiële kampvuurverteller. En Rex? Die weet nu: niet alles wat spookt, is eng. Soms is het gewoon een uil met een zoetekauw.
Reactie plaatsen
Reacties