π» Rex speelt het Campingspook
Na het avontuur met Uberto de uil is de camping weer rustig. Maar Rex heeft zin in een grapje. Hij kijkt naar Max, die stoer doet maar stiekem bang is voor spoken. En dan krijgt Rex een idee…
“Ik word het kampingspook,” fluistert hij tegen Bella.
Bella giechelt. “Dat wordt lachen.”
πΎ De voorbereiding
Rex verzamelt:
-
Een oud wit laken van het wasrek
-
Een zaklamp van het vrouwtje
-
Een lege chipszak voor spookachtige ritselgeluiden
Hij oefent zijn spookstem: “Wooooeeeeeh… Ik ben het spook van de camping… Geef mij je worstjes…”
Bella rolt over de grond van het lachen.
π De grote spookactie
Die avond, als iedereen bij het kampvuur zit, sluipt Rex achter de struiken. Hij trekt het laken over zich heen, zet de zaklamp aan onder zijn kin, en begint te ritselen met de chipszak.
“Wooooeeeeeh… Wie durft mij te trotseren?”
Max springt op. “Wat was dat?!”
Toby knijpt zijn ogen samen. “Dat is geen geest. Dat is… Rex met een laken.”
Maar Bella speelt mee: “Nee hoor, ik zie alleen een zwevend wit ding! Misschien is het de geest van de verdwenen barbecue!”
Max begint te blaffen. “Ik geef je al mijn worstjes, maar laat me met rust!”
Rex kan zijn lach bijna niet inhouden. Hij struikelt over een tak en rolt uit de struiken — laken, zaklamp en chipszak vliegen alle kanten op.
π De ontknoping
Iedereen barst in lachen uit. Max kijkt verbaasd. “Rex?! Jij was het spook?”
Rex kwispelt trots. “En ik heb je worstjes!”
Toby schudt zijn hoofd. “Dat was het beste spook dat ik ooit heb gezien.”
Vanaf die dag is Rex niet alleen de slimste speurneus van de camping, maar ook de grappigste toneelhond. En Max? Die bewaart zijn worstjes voortaan in een kluis.


Reactie plaatsen
Reacties