Rex, een zwart witte border collie met oren die alle kanten op stonden, kende de wereld als een plek vol geluiden en geuren. Maar hij kende niets dat vloog. zweefde en danste zoals dit vreemde feloranje ding dat zijn baasje vasthield. Het plat rond en het glom in de middagzon. "Kijk eens, Rex, " zei zijn baasje, en hij zwaaide het object door de lucht. "Dit is een frisbee." Rex staarde, zijn kop scheef. Hij was gewend aan ballen die stuiterden en stokken die over de grond rolden. Dit was anders. Dit was een uitdaging. Met een snelle, soepele worp gooide zijn baasje de frisbee weg. Het spon door de lucht, een draaiende schijf die leek te zweven. Rex 'instinct nam het over. Hij zette zijn poten af, zijn spieren spanden zich en hij schoot over het grasveld. Zijn ogen waren gefixeerd op het object. Hij had nog nooit zoiets gezien, maar zijn innerlijke herder fluisterde hem in dat hij moest vangen. Hij sprong, zijn voorpoten strekten zich uit en zijn bek opende zich. De frisbee landde zachtjes in zijn kaken. Hij had het! Hij had de vliegende schijf gevangen! Met een trotse zwaai van zijn staart, en het oranje ding nog stevig in zijn bek, rende hij terug naar zijn baasje. Zijn baasje lachte en prees hem uitbundig. Rex' hart klopte van opwinding en vreugde. De frisbee was meer dan een stuk speelgoed; het was een nieuwe passie. Vanaf die dag was de frisbee zijn favoriete metgezel. Ze speelden urenlang, Rex die door de lucht sprong en de oranje schijf met een verbazingwekkende precisie ving. Hij was Rex, de hond die de vliegende schijf ving, en hij wist dat dit nog maar het begin was van vele avonturen samen.
Reactie plaatsen
Reacties