Waf! Hallo iedereen! Ik ben Rex, jullie favoriete Border Collie. Normaal gesproken ren ik achter balletjes aan of drijf ik schapen in mijn dromen, maar vandaag... vandaag ga ik naar Mars! En weet je wat het leukste is? Ik neem mijn beste vriend mee, Slakkie. Ja, een slak. Wat? Hij is supercool!
Het begon allemaal toen mijn baasje, naar een documentaire keek. Ze zei iets over "ruimtereizen" en "rode planeet". Mijn oren gingen wapperen. Ruimte! Dat klinkt als heel veel rennen zonder ergens tegenaan te botsen! En rood! Misschien rook het daar naar biefstuk!
Dus, ik besloot dat we moesten gaan. Ik had Slakkie (hij zat rustig op een blaadje sla) en hield hem voorzichtig in mijn speciale ruimte-rugzak. Het was eigenlijk baashes oude schooltas, maar ik had er wat kauwspeeltjes en een waterbakje in gestopt. Voor Slakkie had ik een heel klein bakje met zijn favoriete blaadje. Veiligheid voorop, snap je?
"Waf waf!" blafte ik, wat 'Kom op, Slakkie, avontuur!' betekent in hondentaal. We zijn op verkenning gegaan. Ik rende over de rode vlaktes, mijn poten stuiterden een beetje anders dan op aarde. De lucht voelde vreemd aan, maar ik kon nog steeds de geur van... tja, Mars rook een beetje naar droge aarde en een beetje naar metaal. Niet naar biefstuk, helaas.
Slakkie was langzaam, natuurlijk, maar hij was een echte ontdekkingsreiziger. Hij liet een glimp spoor achter op de rotsen terwijl hij langzaam verder schoof. We hebben de meest bizarre dingen gevonden: rotsen die glinsteren als kristallen en een paar kleine steentjes. Ik heb er één op te graven, maar mijn neus vertelde me dat het niet eetbaar was.
Plotseling zag ik iets in de verte. Een soort krater, maar dan met iets glimmends erin. "Waf! Waf waf!" riep ik naar Slakkie en rende erheen. Toen we dichterbij kwamen, zag ik dat het een klein, helderblauw water was! Op Mars!
We hebben daar een tijdje, gewoon genoten van de stilte en het uitzicht. De zon zakte langzaam achter de bergen, en de sterren werden nog feller. Het was zo mooi. Ik legde mijn kop naast Slakkie's steen en we keken samen naar de fonkelende hemel.
Uiteindelijk was het tijd om terug te gaan. Wij hadden zo veel gezien! Terug in onze raket (de vuilnisbak zag er nu heel stoer uit, vind ik), gaf ik Slakkie een likeje op zijn schelp. Hij had het geweldig gedaan.
Thuis, toen baasje aan me vroeg waar ik was geweest, kwispelde ik alleen maar en zette mijn ruimte-rugzak (met een beetje Mars-zand erin) voor haar neer. Ik denk dat ze het nooit zullen geloven. Maar ik wel. En Slakkie ook. Want wij, Rex de Border Collie en Slakkie de Slak, zijn de eerste honden-slakken-ruimtevaarders naar Mars! Waf!
Reactie plaatsen
Reacties