Woef! Ik ben Rex. Ik heb een glanzende zwarte vacht met een witte kraag, witte pootjes en een wit puntje aan mijn staart. Mijn baasje, zegt altijd dat ik de slimste en liefste border collie van de hele wereld ben. En vandaag was de allerbeste dag ooit!
Het begon vanochtend toen mijn baasje mijn riem pakte. Niet de gewone wandelriem, nee, de speciale riem voor in de auto! Ik sprong en draaide rondjes van blijdschap. Een autorit betekent meestal iets leuks, en ik had gelijk. We stopten voor de grote winkel met de vrolijke bel die rinkelt als de deur opengaat. De dierenwinkel!
Binnen rook het naar een miljoen avonturen. Ik rook brokken, hooi voor de konijnen, zaadjes voor de vogels en natuurlijk... de spannende geur van andere dieren. Mijn neus ging op volle snelheid en mijn staart kwispelde zo hard dat mijn hele lijf mee wiebelde.
Mijn baasje moest nieuw voer voor mij hebben. Terwijl ze een grote zak in het winkelwagentje tilde, zag ik het gebeuren. Een klein meisje probeerde een zak met hondensnoepjes te pakken van een lage plank. Maar oeps, de zak was zwaarder dan ze dacht! De hele zak met snoepjes viel om en de kleine, gekleurde knabbeltjes rolden alle kanten op.
Het meisje schrok en er kwamen tranen in haar ogen. De winkelmeneer kwam aangelopen, maar de snoepjes lagen overal, zelfs onder de stellingen.
Dit is mijn kans, dacht ik! Border collies zijn gemaakt om te helpen en te drijven. Ik keek naar mijn baasje en ze knikte, alsof ze precies wist wat ik van plan was.
Heel voorzichtig begon ik te werken. Met mijn neus duwde ik de gevallen snoepjes zachtjes bij elkaar. Ik gebruikte mijn poten om ze uit de hoekjes te vegen en maakte een keurig, klein hoopje midden op het gangpad. Ik zorgde ervoor dat ik er niet op ging staan en ik heb er stiekem niet eentje geproefd. Oké, misschien heel even aan eentje gelikt, maar dat telt niet.
Toen ik alle snoepjes bij elkaar had gedreven, ging ik er netjes naast liggen met mijn poten over elkaar en keek trots naar de winkelmeneer.
De man lachte. "Nou mevrouw," zei hij, "dat is nog eens een goede hulp! Dankjewel, Rex." Het kleine meisje was gestopt met huilen en aaide me over mijn kop. "Dank je wel, lieve hond," fluisterde ze.
Mijn baasje was supertrots op mij. Ze kocht niet alleen mijn voer, maar ook een speciaal nieuw piepspeeltje voor me. De winkelmeneer gaf me zelfs een paar van de hondensnoepjes, omdat ik zo goed had geholpen.
In de auto terug naar huis lag ik op de achterbank met mijn nieuwe speeltje tussen mijn poten. Ik was moe, maar heel voldaan. Ik ben Rex, de zwart-witte border collie, en vandaag was ik niet zomaar een hond.
Vandaag was ik een echte winkelhulp!
Woef!
Reactie plaatsen
Reacties