🐾 Rex, Bella en Toby en de Wolf in het Woud 🌲🐺
Op een frisse ochtend besloten Rex, Bella en Toby op ontdekkingstocht te gaan. Het bos achter de heuvels was nog in nevel gehuld, en de bladeren kraakten zacht onder hun poten.
“Er zijn sporen,” zei Rex, terwijl hij zijn neus laag hield. “Iets groots is hier geweest.”
Bella keek om zich heen. “Misschien een hert? Of een vos?”
Toby wiebelde met zijn oren. “Of… een wolf?”
Ze volgden het spoor dieper het bos in. De bomen stonden dicht op elkaar, en het licht viel in vlekken op de grond. Het was stil. Té stil.
Plotseling hoorden ze een zacht geritsel. Uit de schaduwen verscheen een grote, grijze wolf. Zijn ogen waren helder, maar niet boos. Hij keek hen aan — rustig, nieuwsgierig.
Rex stapte naar voren. “We willen geen kwaad. We zijn op zoek naar antwoorden.”
De wolf knikte langzaam. “Dan zoeken jullie op de juiste plek.”
Bella durfde dichterbij te komen. “Wie ben jij?”
“Ik ben de wachter van het woud,” zei de wolf. “Ik bewaak wat vergeten is. En ik luister naar wie durft te vragen.”
Toby keek verbaasd. “Wat is hier dan vergeten?”
De wolf draaide zich om en liep naar een oude boom met een holle stam. Binnenin lag een bundel oude kaarten, tekeningen van paden die niet meer bestaan, en verhalen die nooit zijn afgemaakt.
“Dit bos,” zei de wolf, “is vol herinneringen. Maar alleen wie samenwerkt, vindt de weg.”
Rex, Bella en Toby keken elkaar aan. Ze begrepen het. Dit was geen gewone speurtocht — het was een reis naar wat ooit was, en wat nog kan zijn.
Samen met de wolf begonnen ze aan een nieuw pad. Niet om te verdwalen, maar om te ontdekken.
Reactie plaatsen
Reacties