
🐾 REX, BELLA EN TOBY EN HET SPOOKHUIS 🕯️🏚️🌕
Het begon op een mistige avond, toen de maan als een zilveren oog boven het bos hing. Rex, Bella en Toby waren op pad om kruiden te zoeken voor de wijze uil, toen Toby plotseling stil bleef staan.
“Ik hoor iets,” fluisterde hij. “Een soort… gefluister.”
Bella spitste haar oren. “Daarboven, op de heuvel… zie je dat huis?”
Tussen de bomen doemde een oud, vervallen huis op. De ramen waren gebarsten, het dak scheef, en een klimop slingerde zich als vingers om de muren. Een bord hing scheef aan de poort: “Huize Nachtwind”.
“Dat huis staat al jaren leeg,” zei Rex. “Niemand durft erheen. Ze zeggen dat het spookt.”
Maar Toby keek vastberaden. “Als er iets is dat hulp nodig heeft, moeten we het onderzoeken.”
🕯️ Het Huis Betreden
Ze openden de krakende poort en liepen het pad op. De voordeur stond op een kier. Binnen rook het naar oud hout en vergeten herinneringen. In de hal flakkerde een kaars — vanzelf.
“Dat is niet normaal,” fluisterde Bella.
Ze volgden het licht naar een grote kamer, waar een oude spiegel hing. Toen ze erin keken, zagen ze niet zichzelf… maar drie andere dieren: een vos, een kat en een das — allemaal transparant, als schaduwen.
“Help ons,” fluisterden de figuren. “We zijn vergeten… gevangen in een verhaal dat nooit werd afgemaakt.”
📖 Het Verloren Verhaal
In de bibliotheek vonden ze een boek met een slot erop. Bella ontdekte dat de sleutel verborgen zat in een schilderij — achter het oog van een uil. Toen ze het boek openden, begonnen de bladzijden te bewegen. Woorden verschenen:
“Drie vrienden gingen op reis… maar keerden nooit terug.”
“Dat zijn zij,” zei Rex. “Hun verhaal is nooit afgemaakt. Net als bij de Eeuwige Boom.”
Ze besloten het verhaal af te maken. Ze volgden aanwijzingen door het huis: een muziekdoos die een melodie speelde die Toby herkende, een geheime trap achter een kast, en een kamer vol sterrenlicht waar Bella een oud dagboek vond.
🌟 De Ontknoping
In de kelder vonden ze een cirkel van stenen — net als in het bos. Daar stonden de drie geesten te wachten.
“Schrijf het einde,” fluisterden ze.
Rex schreef: Ze vonden de weg naar huis.
Bella schreef: Ze werden herinnerd.
Toby zong zachtjes: Ze zijn vrij.
Een warme gloed vulde de kamer. De geesten glimlachten en verdwenen in licht. Het huis begon te veranderen: de muren recht, de ramen helder, de lucht fris.
🌅 De Ochtend Daarna
Toen de zon opkwam, stond Huize Nachtwind er vredig bij. Geen spookachtig gefluister meer, alleen het gezang van vogels.
“Het huis is weer een thuis,” zei Bella.
“En het verhaal is compleet,” zei Rex.
Toby keek naar het boek dat ze hadden meegenomen. Het was leeg — klaar voor een nieuw avontuur.





Reactie plaatsen
Reacties