
🐾 REX, BELLA EN TOBY EN DE STEM VAN DE EEUWIGE BOOM 🌳🌟
De dagen na hun ontmoeting met de Vergetene waren stil. Het bos leek te ademen in rust, alsof het zich herstelde van een oude wond. Rex, Bella en Toby verbleven in een kleine open plek, waar het boek — nu half gevuld — lag op een bed van mos. De wolf kwam af en toe langs, zwijgend, maar met een blik die zei: er komt meer.
Op een ochtend, toen de mist nog laag over de grond hing, begon het boek uit zichzelf te bladeren. De bladzijden sloegen om tot een nieuwe, lege pagina — en daar verscheen een tekening: een boom, zo groot dat hij de wolken raakte, met wortels die leken te reiken tot het hart van de aarde.
“Dat is de Eeuwige Boom,” zei de uil, die uit het niets opdook. “Hij bewaart de oudste stem van het bos. Maar die stem is stilgevallen.”
“Waarom?” vroeg Bella.
“Er is iets gebroken,” antwoordde de eekhoorn, die uit een tak sprong. “Een verhaal dat nooit is afgemaakt. En zonder dat verhaal… kan de boom niet zingen.”
De dieren begrepen: ze moesten het verloren verhaal vinden. Niet zomaar een verhaal, maar het eerste — het begin van alles.
🌿 De Reis naar de Eeuwige Boom
Ze vertrokken met de kaart uit het boek, die zich opnieuw had aangepast. De route leidde hen door onbekende delen van het bos: een vallei waar de tijd stil leek te staan, een meer dat fluisterde in golven, en een berg waar echo’s spraken in vergeten talen.
Onderweg werden ze getest. Rex moest vertrouwen op zijn instinct toen ze verdwaalden in een doolhof van varens. Bella moest een raadsel oplossen dat in de wind was geschreven. Toby moest een melodie volgen die alleen hij kon horen — een lied dat hen leidde naar een verborgen grot.
In die grot vonden ze een steen met een inscriptie:
“Waar het eerste woord viel, daar begon het bos.”
Ze begrepen dat ze terug moesten — niet in afstand, maar in herinnering.
🔮 De Herinnering van het Bos
De wolf bracht hen naar een plek waar de bomen cirkelden rond een open veld. Daar lagen stenen met symbolen, zoals eerder. Maar deze waren anders — ze gloeiden zacht, en toen Toby zong, begonnen ze te bewegen.
Een beeld verscheen: een jonge vos, een oude das, een groep dieren die samen een verhaal schreven in de lucht. Maar het laatste deel was leeg.
“Dat is het begin,” fluisterde de wolf. “Maar het einde is nooit verteld.”
Bella pakte het boek. Ze schreef wat ze voelde: Vriendschap. Vertrouwen. Samen zijn.
Rex voegde toe: Moed. Bescherming. Leiderschap.
Toby zong zachtjes: Licht. Liefde. Herinnering.
Toen ze klaar waren, begon de lucht te trillen. De bomen bogen, de wind zong, en uit het midden van de cirkel groeide een nieuwe boom — jong, maar met een oude ziel.
“De Eeuwige Boom leeft weer,” zei de uil. “Jullie hebben het verhaal afgemaakt.”
🌟 Een Nieuwe Tijd
Het bos veranderde. De paden werden helderder, de dieren kwamen samen. De Vergetene bleef stil, diep onder de wortels, getemd door het verhaal dat nu compleet was.
Rex, Bella en Toby keerden terug naar hun open plek. Het boek was vol — maar een nieuwe lag klaar, leeg en wachtend.
“Jullie zijn nu de wachters van het verhaal,” zei de wolf. “En het bos zal blijven spreken, zolang jullie blijven luisteren.”
Ze keken naar elkaar, glimlachten, en begonnen opnieuw te schrijven.






Reactie plaatsen
Reacties