Rex & Bram en het Mysterie van het fluisterbos

Het was een frisse ochtend toen Rex zijn neus in de lucht stak. "Bram... ruik jij dat ook?" vroeg hij met een twinkeling in zijn ogen.

Bram altijd klaar voor avontuur, sprong op. "Een avontuur?" piepte hij opgewonden. "Waar gaan we naartoe, grote broer?"

Rex wiebelde met zijn staart. "Ik ruik iets bijzonders... uit het Fluisterbos!"

Het fluisterbos was een klein bosje niet ver van huis, waar de bomen soms zachtjes leken te praten als de wind erdoorheen ging. De baasjes noemden het "gewoon een bos" maar voor Rex en Bram was het een magische plek.

Rex volgde het geurspoor door de bladeren, Bram huppelde achter hem aan, soms te dichtbij, soms te ver, maar altijd vrolijk kwispelend.

Opeens bleef Rex staan. " Hier hoor je dat?"

Bram spitste zijn oren. Een héél zacht ping... ping... ping klonk het tussen de bomen.

"Wat is dat?" fluisterde Bram.

"Dat, "zei Rex, "gaan we uitzoeken!"

Ze duwden takken opzij, sprongen over wortels en liepen steeds dieper het bos in. Het geluid werd sterker.

Ping...Ping... 

Tot Bram ineens iets zag glinsteren onder een hoop bladeren. Hij groef enthousiast - frrrrrrt! - bladeren vlogen alle kanten op.

"Rex! Ik heb iets gevonden!" riep hij trots.

onder de bladeren lag... een klein zilveren belletje aan een rood lint. 

"Dat is van het boselfje!" zei Rex plechtig, alsof hij het al jaren wist. "Een echte Elf?" Bram's ogen werden groot. Rex knikte heel serieus. "Boselfjes verliezen soms hun belletje. En zonder die bel kunnen ze niet vliegen."

Bram keek naar het belletjes alsof het een schat was. "Dan moeten we hem terugbrengen!"

Ze volgden het zachte flits-fladder-flits geluid dat nu door het bos zweefde. En toen zagen ze het: een klein lichtje dat tussen de bomen cirkelde, zenuwachtig en snel.

"Het elfje!" riep Bram enthousiast.

Het lichtje draaide zenuwachtig rond hen. "Hier is je bel. Bram heeft hem gevonden."

Het lichtje zweefde even stil, alsof het boog, en toen werd het bos gevuld met een zachte glinstering. Het belletje steeg omhoog, klikte aan het elfje vast, en ting! er klonk een heldere, vrolijke toon.

Daarna schoot het lichtje omhoog en maakte een cirkeltje boven hun hoofden. Een klein pluimpje glinsters dwarrelden neer op Rex en Bram.

"Hij zegt dankjewel!" riep Bram trots, terwijl hij rondjes rende om de glinsters te pakken.

Toen het lichtje verdween, keek Rex naar zijn kleine broertje. "Weet je Bram... niet elk avontuur hoeft groot te zijn om bijzonder te zijn."

Bram sprong tegen hem aan. "Maar met jou is elk avontuur leuk!"

Ze stapten samen terug naar huis, met glinsters in hun vacht en een nieuw geheim van het Fluisterbos in hun hart.