Rex en Bram en het Geheim van het Winterbos

Het was een koude, frisse ochtend toen Rex zijn neus uit de mand stak. Een beetje sneeuw dwarrelde door de lucht en bleef zachtjes op zijn zwarte vacht plakken. Bram, zijn kleine broertje, stond al bij de deur te springen.

"Rex! Rex! Kijk nou! De wereld is wit!" piepte Bram blij. Rex lachte. Eerste sneeuw van het jaar, dacht hij. Dat betekent maar één ding: avontuur. 

Buiten kraakte de sneeuw onder hun pootjes. Het bos zag er heel anders uit dan normaal, alsof iemand er een dikke laag glinsterpoeder overheen had gestrooid. De takken hingen zwaar van het wit en alles rook fris en nieuw.

Bram huppelde van links naar rechts. "Waar gaan we heen, Rex?"

"We gaan het Wintergeheim zoeken," zei Rex geheimzinnig. Bram's ogen werden groot. "Bestaat dat echt?"

"Dat zeggen ze, "Rex. "Elk jaar verschijnt er iets heel bijzonders in het Winterbos... maar alleen voor honden die goed samenwerken."

Met een stoere knik stapte Bram verder. Samenwerken? Dat kon hij!

Ze volgden een spoor van kleine pootafdrukjes in de sneeuw, veel kleiner dan die van hen. Bram snuffelde. "Dit ruikt... naar iets zoets!" 

Het spoor leidde hen naar een kleine open plek in het bos. Daar, midden op het witte veldje, zat een piepklein winterelfje met blauw glinsterende vleugels. Het trilde van de kou. 

"Ooooohh wauw, "fluisterde Bram.

Het elfje keek op. "O, gelukkig jullie zijn honden met goede neuzen. Mijn winterlichtje is weg. Zonder dat licht kan ik het bos niet laten glinsteren..."

Rex knikte rustig.

"We helpen je."

Samen volgden ze het geurspoor van het verloren lichtje en ja hoor: vlakbij een oude boom zat een nieuwsgierig roodborstje op een glinsterend lampje te pikken.

"Meneer Roodborst, dat lampje is niet van jou," zei Rex vriendelijk.

Het vogeltje keek schuldbewust en liet het lampje los. Bram pakte het voorzichtig in zijn bek en bracht het terug naar het elfje.

Zodra het winterlichtje werd aangestoken, straalde de hele open plek. De sneeuw glansde zilver, de bomen fonkelden blauw en Bram draaide een blij rondje.

Het elfje glimlachte stralend.

"Dankjewel, dappere Rex en Bram. Vanaf nu zal het Winterbos extra voor jullie schitteren."

Terwijl ze terug naar huis liepen, keek Bram omhoog naar de dansende sneeuwvlokken.

"Rex?"

"Ja?"

"We zijn toch wel echt een goed team, hè?"

Rex legde zijn staart even tegen Bram aan.

"Het allerbeste team."