Toby de bruine teckel komt op bezoek

Vandaag gebeurde er iets héél spannends bij ons thuis. Ik, Rex lag lekker in mijn mand een beetje te dutten, terwijl Bram - mijn kleine broertje - druk bezig was met een speeltje dat piepte. Ineens hoorde ik het... tik tik tik... kleine nageltjes op een stoep. Mijn oren gingen meteen omhoog. Dat geluid ken ik!

"Mamaaaaa, Toby komt eraan!" wilde Bram roepen, maar Bram is nog zo klein dat hij eerst over zijn eigen poten struikelde voordat hij Überhaupt iets kon zeggen.

Ik rende naar het raam en ja hoor: daar liep hij. Toby! De bruine teckel met de flapoortjes en de grote ronde ogen. Hij heeft van die korte pootjes, maar loopt altijd alsof hij de baas van de straat is. Ik vind dat wel stoer.

De deur ging open en Toby huppelde naar binnen alsof hij hier woont. "Hé Rex! Hé Bram!" blafte hij vrolijk. "Ik kom spelen"

Bram sprong meteen op hem af en gaf hem een vriendelijke duw met zijn neus. Toby rolde om - dat doet hij altijd - en toen moest Bram heel hard lachen. Ja mijn broertje kan echt lachen, hoor. Niet zoals mensen, maar van dat blije gesnuif en gewiebel van zijn hele lijf.

We renden met zijn drieën naar de tuin. Toby wilde natuurlijk meteen racen. Hij denkt dat hij sneller is dan ik. "Kom dan!" riep hij uitdagend. Ik gaf hem een kleine voorsprong - anders is het geen wedstrijd - en ging er achteraan. Bram hobbelde vrolijk mee, zijn pootjes nog een beetje onhandig,  maar zijn staart ging zo hard dat hij bijna omviel.

Toby zigzagde tussen de planten alsof hij een superheld was. Ik liet hem even winnen, want ach... hij vindt dat zó leuk. Bram sprong enthousiast bovenop hem toen hij stopte. "Jullie zijn zó gek," zei Toby hijgend, maar hij kwispelde blij.

Binnen kregen we koekjes. Toby maakte altijd zo'n geluid alsof hij al drie dagen niets heeft gegeten. Bram probeerde zijn koekjes eerst te verstoppen, maar Toby vond het meteen - teckelneus hè.

Toen het bezoek voorbij was, liep Toby weer naar de deur. "Tot snel, Rex! En jij ook, kleintje!" blafte hij. Bram piepte vrolijk terug. 

Ik keek hem na en dacht: Wat is het toch gezellig als Toby op bezoek komt. En Bram? Die viel meteen in slaap. Want zo'n teckelmiddag... dat is héél vermoeiend voor een pup.

Einde.