Pakjesavond bij Rex en Bram

Vandaag voelde ik het al toen ik wakker werd: HET IS PAKJESAVOND. Er

hangt dan altijd zo'n bijzondere geur in huis... 

een mengsel van koekjes, kaarsjes en een beetje spanning.

Bram sprong meteen rond alsof hij een staart vol vuurwerk had.

"Rex, Rex! Komt Sinterklaas vanavond écht koekjes brengen?"

vroeg hij met grote puppyogen.

Ik zuchtte zachtjes - niet omdat ik het vervelend vond, maar omdat

Bram's enthousiasme soms snelle is 

dan zijn pootjes. "Ja hoor, kleine broer. Maar eerst moeten we de

dag doorkomen zonder dat jij alle schoenen van het baasje

probeert te te vullen met brokjes."

Bram giechelde. "Maar misschien helpt dat juist wel!"

Ons baasje had het druk vandaag. Er werden

kruidnoten in een schaal gedaan,

warme chocolademelk gemaakt en opeens stond in

kamer een grote mand met vrolijk ingepakte cadeautjes. 

Bram probeerde er telkens stiekem aan te snuffelen.

"Dat mag pas vanavond zei ik" streng,

maar wel lief.

De avond viel langzaam over het huis.

Buiten tikten zachte sneeuwvlokken

tegen het raam, terwijl binnen de lichtjes

warm straalden. Bram kroop 

tegen mij aan, zijn oortjes gespitst.

"Denk je dat hij al onderweg is?"

Nog voor ik kon antwoorden... BONK

BONK BONK!

Er bonkte iets tegen de voordeur.

Bram sprong zo hoog dat hij bijna de

salontafel raakte.

"Dat is 'm! Dat was 'm! Rex, Sinterklaas is er!"

Ons baasje liep naar de deur en daar - 

alsof het magie was - stond een

grote zak vol cadeautjes. Bram rende 

er meteen heen. "Voor ons!?"

We mochten helpen uitpakken. Bram trok aan 

het lint, ik duwde een pakje met mijn neus

vooruit. Voor mij zat er een nieuw

piepspeeltje in, in de vorm van een ster.

Voor Bram een zachte knuffel in de vorm van een wortel.

Maar het mooiste... het mooiste

kwam van ons baasje:

"Voor mijn lieven jongens," zei ze

zacht, "een zak met jullie favoriete botjes.

Bram en ik keken elkaar aan. Onze staarten zwiepten

tegelijk, precies hetzelfde ritme. Zelfs ik, de wijze 

grote broer, kon mijn geluk niet verbergen.

Toen we later tegen elkaar aan lagen,

onze buikjes warm van de chocolademelkgeur

die nog in de kamer hing (en een beetje van

de brokjes), fluisterde Bram:

"Rex... ik vind pakjesavond het

mooiste wat er is."

Ik ga hem een zacht duwtje met mijn neus.

"Dat komt niet door de cadeautjes, Bram.

Dat komt omdat wij samen zijn.

En zo vierden wij onze pakjesavond:

met warmte, lichtjes, lekkers... en 

heel veel liefde.