Rex als Sinterklaas

Rex als Sinterklaas

Het was laat in de middag. Bram lag op zijn kleed te dutten, terwijl Rex stiekem iets in zijn schild voerde. Bram had de hele dag gezocht naar cadeautjes en was moe. Maar Rex… Rex had een plan.

In de hoek van de kamer lag een oude rode doek en een witte sjaal. Rex had gezien hoe Bram naar Sinterklaas keek op tv: die grote mijter, die lange baard. Waarom zou ik niet eens hulpsint spelen? dacht Rex.

Hij wurmde zich in de rode doek, liet de sjaal als een baard hangen en vond zelfs een oude houten lepel die leek op een staf. Trots stapte hij naar Bram.

Bram opende zijn ogen… en verstijfde.
"W-wat…?" piepte hij. Voor hem stond een ‘Sinterklaas’ met vier poten, een kwispelende staart en een scheve baard.

Rex (denkt): Tadaaa! Hulpsint Rex is hier. Waar is mijn paard? Oh wacht… ik bén het paard.

Bram kroop achteruit. Zijn hart bonsde. Is dit een grap van Piet? Of… is dit een magische hond-Sint?
Rex stapte dichterbij, de lepel tikkend op de vloer. Bram slikte.
"Ik… ik ben lief geweest!" riep hij haastig.

Toen viel de sjaal af en zag Bram Rex’ vrolijke ogen. Hij begon te lachen, opgelucht.
"Rex! Jij bent echt gek!"
Rex kwispelde alsof hij wilde zeggen: Missie geslaagd. Nu pepernoten graag.