Bram als Hulppiet

Bram als Hulppiet

Toen Rex zijn ‘Sinterklaas-outfit’ nog steeds droeg, keek Bram hem met grote ogen aan.
"Als Rex Sinterklaas is… dan heeft hij vast ook magie," fluisterde Bram tegen zichzelf.

Hij zag hoe Rex met zijn houten ‘staf’ tegen de grond tikte. Op datzelfde moment rolde er een pepernoot van tafel. Bram hapte naar adem.
"Hij kan toveren!" riep hij. Rex keek op, kwispelend. Toveren? Nee hoor, dat was gewoon geluk… maar laat hem maar denken, dacht Rex.

Bram sprong op en rende naar de kast. Hij trok een oude muts tevoorschijn en zette hem scheef op zijn kop.
"Ik word hulppiet! Dan kan ik ook cadeautjes bezorgen," zei hij trots. Hij pakte een lege doos en begon hem rond te dragen door de kamer.
"Kijk Rex, ik help je! Waar moeten deze heen?"

Rex volgde hem met een blik die alles zei: Dit wordt een lange avond…
Bram sprong op de bank, deed alsof hij door de schoorsteen kroop, en riep:
"Ik ben klaar voor mijn eerste missie, Sint Rex!"

Rex ging liggen, zijn ‘baard’ half op de grond, en dacht: Als hij straks ook nog liedjes gaat zingen, wil ik wel een extra beloning… misschien een hele zak pepernoten.