De beloning van Sint Rex

De Beloning van Sint Rex

Bram zat trots in zijn scheve Piet-muts, zijn tong hing een beetje uit zijn bek van alle inspanning. Hij had Rex gevolgd door de hele kamer, achter stoelen geslopen en zelfs een sprongetje gemaakt over het kleed.
"Ik heb het gehaald," dacht Bram. Ik ben nu een échte hulppiet!

Rex lag op zijn kleed, nog steeds met de rode doek en de scheve ‘baard’. Hij keek naar Bram en zag hoe de pup hem verwachtingsvol aankeek.
Rex (denkt): Oei… hij verwacht een diploma. Of… een pepernoot. Dat laatste kan ik regelen.

Rex stond op, liep naar de hoek van de kamer en tikte met zijn houten ‘staf’ tegen een doos. Bram spitste zijn oren.
"Het geheime signaal!" piepte hij. Hij rende achter Rex aan, zijn staart kwispelend als een vlag.

Rex boog zich naar de doos en… rolde er een pepernoot uit met zijn neus. Bram hapte naar adem.
"Hij kan écht toveren!" riep hij. Hij pakte de pepernoot voorzichtig op, alsof het een gouden medaille was.
"Dank u, Sint Rex," fluisterde hij plechtig.

Rex ging liggen, tevreden. Als hij nu nog een liedje zingt, krijg ik misschien nóg een pepernoot, dacht hij. Bram begon zachtjes:
"Zie ginds komt de stoomboot…"

En zo eindigde de dag: Bram trots met zijn ‘beloning’, en Rex met een glimlach in zijn ogen. Want soms is magie gewoon een hond met een goed idee.