Rex voelde het al toen hij 's ochtends zijn poot buiten de deur zette:
Het is begonnen... de winter komt eraan!
Een dun laagje sneeuw lag als poedersuiker over de tuinen en daken van het dorp.
Bram sprong meteen vrolijk rond.
"Kijk, Rex! Sneeuw! Het knispert onder mijn pootjes!"
Rex glimlachte. "Rustig maar, kleine broer.
Het is pas het begin."
Terwijl ze samen door de kou snuffelden,
hoorden ze plots boven hen een vreemd geluid.
Plof... glij... plof...
Rex keek omhoog en sperde zijn ogen open.
"Bram... kijk daar eens!"
Op het dank van het huis tegenover hen stond Sinterklaas zelf - en naast hem zijn trouwe paard Amerigo,
die duidelijk niet wist wat hij met die glibberige sneeuw moest.
Zijn hoeven gleden telkens een beetje weg, waardoor hij kleine schuifelpasjes maakte.
De pieten renden achter hen aan armen wijd, klaar om Sint of paard op te vangen als het mis ging.
"Nou nou," mompelde de Sint vrolijk, "dit is geen weer voor oude mannen op daken."
En hij trok zijn mantel wat steviger om zich heen.
Een acrobaat-Piet gleed zo hard dat hij bijna van de dakrand kukelde,
maar met een sierlijke zwaai wist hij zich nog net vast te grijpen aan de schoorsteen.
"Alles onder controle!" riep hij - hoewel niemand daarvan overtuigd was.
Rex en Bram zaten beneden met grote ogen te kijken.
"Moeten we helpen" fluisterde Bram.
Rex knikte ernstig. "We zijn tenslotte border collies. Dit is ons moment."
Rex blafte hard omhoog.
"Pas op voor de rand, Sinterklaas!
En Amerigo, zet je hoeven in de diepe sneeuw,
dat geeft meer grip!"
Tot ieders verbazing luisterde het paard keurig.
Hij zette zijn hoeven precies nee zoals Rex zei,
en inderdaad: het werkte!
De Pieten keken verbaasd naar beneden.
Een van hen riep:
"Dankjewel, slimme hond!"
Sinterklaas boog licht.
"Rex en Bram... als ik dit jaar veilig over de daken kom,
is dat dankzij jullie twee."
Bram ging er trots bij zitten, zijn borst vooruit.
"Wij zijn echte hulp-honden,"
fluisterde hij tegen Rex.
Sint zwaaide nog één keer, de Pieten klommen weer in balans achter hem aan,
en heel langzaam trok de stoet verder, schuifelend maar veilig.
Rex keek naar Bram.
"De winter is begonnen," zei hij.
Bram knikte." En wij hebben de Sint geholpen.
Hoe cool is dat!"
Reactie plaatsen
Reacties