Het waren de dagen voor Kerst. Overal hing een stille, verwachtingsvolle sfeer, alsof de wereld even haar adem inhield. Die ochtend lag er een vers laagje sneeuw. Toen Rex naar buiten stapte, hoorde hij de zachte krak krak onder zijn poten. Bram sprong meteen naast hem in de sneeuw, dol van plezier.
"Rex! Kijk dan, het lijkt net alsof de wereld een kerstdeken heeft" riep Bram enthousiast.
"Rex glimlachte. "Dit is de mooiste tijd van het jaar, Bram."
Samen liepen ze het grote bos in. Het was stil, maar geen gewone stilte... een warme stilte. Alsof het bos precies wist dat Kerst eraan kwam. De bomen stonden te glanzen van het ijs en sneeuw, en af en toe dwarrelde er een vlokje naar beneden zoals kleine kerstlichtjes die dansten.
"Rex?" fluisterde Bram. "Het lijkt net alsof het bos... iets wil vertellen."
Rex spitste zijn oren. Hij hoorde het ook: zachte geluiden, alsof de wind fluisterde: rustig aan... alles is goed... Kerst komt eraan. Ze volgden een smal sneeuwpaadje dat glinsterde in het winterlicht, bijna als een lichtsnoer op de grond.
Aan het einde kwamen ze op een open plek. Daar stond één grote, oude boom. Zijn takken waren versierd door de natuur zelf: glinsterende ijskristallen, sneeuw die schitterde als diamantjes... het leek wel een echte kerstboom, zonder ballen en lichtjes, maar toch mooier dan alles wat ze ooit hadden gezien.
Bram keek met grote, ronde ogen. "Dit... dit voelt als Kerst, Rex."
Op dat moment kwam er een klein roodborstje aangevlogen. Het ging op een tak zitten en begon zacht te zingen. Niet luid, maar precies zo dat het voelde als een kerstliedje speciaal voor hen.
Rex voelde zijn hart warm worden. Bram kroop even dicht tegen hem aan. Ze bleven nog even zitten, gewoon kijken, gewoon voelen. Geen haast. Geen drukte. Alleen winter, vrede... en het gevoel dat Kerst iets bijzonders meebrengt.
Toen ze weer naar huis liepen, keek Bram nog één keer om. "Rex... denk je dat dit een echt kerstwonder was?" Rex knikte zacht. "De mooiste wonderen," zei hij, "zijn vaak de momenten die je hart warm maken."
En zo liepen ze, poot naast pootje, terug naar huis. Buiten koud... maar van binnen vol kerstwarmte.
Lieve lezers,
Wij zijn Rex en Bram. We nemen jullie heel graag mee in onze avonturen, door de sneeuw, langs lichtjes en warme kerstmomenten. Elke keer als jullie ons verhaal lezen, kwispelt onze staart een beetje harder.
Maar weet je wat we nóg leuker zouden vinden? Dat jullie ons laten weten wat jullie ervan vinden.
Vonden jullie ons verhaal, mooi of misschien een beetje ontroerend? Moesten jullie glimlachen, of kregen jullie juist er een warm gevoel van?
Laat het ons weten in een reactie. Dan weten wij dat jullie met ons meegewandeld hebben, pootje voor pootje, door onze verhaaltjes.
Een grote kwispel en een zachte neus,
Rex & Bram
zie helemaal onderaan voor een reactie plaatsen:-)
Reactie plaatsen
Reacties