Ik lig rustig in de woonkamer te dromen van koekjes en lange wandelingen, totdat ik het hoor. Dat geluid. Het ritselen van papier en het geklepper van de brievenbus. Mijn oren gaan recht overeind.
Ineens word ik wakker. Mijn hart begint sneller te kloppen. Het is hem! De man in het oranje met de tas vol papier. De indringer! Ik spring op en ren naar de deur. De deurbel gaat. Waf! Waf, waf!
Ik blaf zo hard als ik kan. Mijn keiharde blaf moet hem laten schrikken en ervoor zorgen dat hij weggaat. De postbode schrikt altijd van mij. Ik zie hem al een stap achteruit zetten, zijn hand nog bij de brievenbus. Hij kijkt me angstig aan door het raam.
Zijn missie is volbracht, maar toch aarzelt hij. Dan draait hij zich om en loopt snel weg. De straat uit. Missie voltooid! Ik heb mijn baasjes weer eens gered van de man met de tas. Ik sta nog even triomfantelijk bij de voordeur te waken totdat hij echt uit het zicht is.
Daarna ga ik terug naar mijn mand. Ik heb mijn werk gedaan voor vandaag.
Reactie plaatsen
Reacties