Rex wordt verliefd
Mijn dag was eigenlijk perfect. Een lange wandeling door het bos waar de bladeren zo lekker knisperden onder mijn poten, een flinke maaltijd die ik in drie happen naar binnen heb gewerkt, en nu lag ik heerlijk uitgestrekt op het zachte kleed voor de bank. Mijn baasje, zat op de bank en krabde me precies op dat ene plekje achter mijn oren dat ik zelf net niet kan bereiken. Puur geluk, als je het mij vraagt.
Baasje drukte op een knopje van dat rare, platte raam dat licht en geluid maakt. Meestal negeer ik het. Het zijn maar gekke mensen en blaffende honden die ik toch niet kan ruiken. Ik gaapte eens diep en legde mijn kop op mijn voorpoten, klaar voor een dutje.
En toen… verscheen ze.
Mijn oren schoten overeind. Mijn ogen, die net dichtvielen, waren plotseling wijd open. Op het scherm was een hond. Maar niet zomaar een hond. Ze was prachtig. Een vacht zo zwart als de nacht en zo wit als de sneeuw op de eerste winterdag. Ze had een spitse neus en ogen die zo pienter leken, alsof ze alle geheimen van de wereld kende. Een border collie, had ik baasje horen zeggen. Ze rende door een veld, ving een rode bal uit de lucht en bracht hem met een vrolijke kwispel terug.
Haar naam was Lilly, zei de stem uit het rare raam.
Lilly.
Mijn staart, die normaal alleen zo hard kwispelt voor een koekje of het woord "wandelen", begon uit zichzelf zachtjes tegen het kleed te slaan. Er ontsnapte een zacht piepje uit mijn keel. Lilly keek recht in het raam, en het voelde alsof ze dwars door het glas heen naar mij keek. Mijn hart deed sneller kloppen in mijn borstkas.
En net zo snel als ze verscheen, was ze weer weg. Het raam liet weer van die pratende mensen zien.
Verward stond ik op. Ik liep naar het rare raam en duwde er met mijn natte neus tegenaan. Waar was ze gebleven? Ik snuffelde aan de onderkant, maar ik rook alleen maar stof en elektriciteit. Ik keek om naar baasje, met mijn meest vragende blik. "Wat is er, Rex?" vroeg hij lachend. Maar hij begreep het niet.
De dagen daarna was alles anders. Als we gingen wandelen, was ik niet meer alleen op zoek naar lekkere geurtjes of de kat van de buren. Ik zocht naar een zwart-witte vacht. Elke hond of zwart-witte kat deed mijn hart even sneller kloppen, maar het was nooit Lilly. Als baasje de televisie aanzette, zat ik er met mijn neus bovenop, hopend op een glimp van haar.
Ik kon niet langer alleen maar wachten. Ik moest haar vinden.
Ik wist niet hoe. De wereld buiten ons huis en het park is zo groot. Maar ik wist één ding zeker. Ergens daarbuiten was Lilly. En ik, Rex, zou haar vinden. Ik droomde die nacht niet over botten of achtervolgde eekhoorns. Ik droomde over een veld, een rode bal en de allermooiste zwart-witte border collie die ik ooit had gezien. Mijn zoektocht was begonnen.
wordt vervolgd....
Reactie plaatsen
Reacties