Rex en Lilly's Eerste Kerstfeest
De wereld was niet alleen koud, maar ook gevuld met een vreemde, opgewonden energie. Binnen in huis gebeurden er wonderlijke dingen. Het begon allemaal met een boom. Een echte, geurige dennenboom die mijn baasje zomaar midden in de woonkamer zette! Het rook heerlijk naar het bos, maar ik mocht er absoluut geen plasje tegen doen. Heel verwarrend.
Aan de takken hingen glimmende, ronde ballen die eruitzagen als de allerbeste speeltjes, maar als ik er met mijn neus tegenaan duwde, riep mijn baasje: "Nee, Rex!". Overal verschenen twinkelende lichtjes en uit de keuken kwamen de meest goddelijke geuren van koekjes en kruiden. Ik wist niet precies wat er aan de hand was, maar ik voelde aan alles dat het iets speciaals was. Mijn baasje noemde het 'Kerstmis'.
Het beste van alles was dat Lilly en haar baasje Sara bijna elke dag langskwamen. Ook in hun huis stond zo'n rare binnen-boom. We renden door de sneeuw in het park en kwamen daarna met rode wangen (en koude poten) weer binnen in de warmte, waar we voor de open haard mochten opdrogen.
Op de dag voor Kerstmis besloten mijn baasje en Sara dat we met z'n vieren naar de kerstmarkt in de stad zouden gaan. We kregen allebei een feestelijke, rode bandana om. Die van mij had een klein belletje dat zachtjes rinkelde als ik liep.
De kerstmarkt was een explosie voor mijn zintuigen. Een duizelingwekkende mix van zoete oliebollen, kruidige drankjes voor de mensen en de geur van geroosterde kastanjes. Overal klonk vrolijke muziek en de kraampjes waren versierd met duizenden lichtjes. Het was druk, maar niet eng, want Lilly liep vlak naast me en mijn baasje hield mijn riem stevig vast.
Terwijl we langs een kraam met houten speelgoed liepen, kocht Sara een kleinigheidje en stopte het in haar jaszak. Maar door de drukte en haar dikke handschoenen, voelde ze niet dat het kleine, ingepakte cadeautje er aan de andere kant weer uit glipte. Het maakte een zacht plofje in de platgetrapte sneeuw.
Ik zag het gebeuren en stopte onmiddellijk. Ik snuffelde eraan. Het rook naar Sara, naar vrolijk inpakpapier en... ja, heel vaag rook het ook een beetje naar Lilly. Dit was belangrijk, dat voelde ik.
Mijn baasje en Sara liepen nietsvermoedend door. Ik moest hun aandacht trekken, maar wild blaffen in deze drukte was geen goed idee. Ik keek naar Lilly en gaf een zacht piepje. Ze draaide zich om en zag het pakje liggen. Ze begreep het meteen.
Ik pakte het cadeautje zo voorzichtig als ik kon in mijn bek. Lilly sprintte vooruit, niet ver, maar net genoeg om voor mijn baasje en Sara te gaan staan en de weg te blokkeren. Ze gaf een kort, vragend blafje. "Wat is er, Lilly?" vroeg mijn baasje, die stil bleef staan.
Op dat moment kwam ik aangelopen, met het pakje nog steeds trots in mijn bek. Ik legde het aan de voeten van Sara neer. Haar ogen werden groot. "O, mijn hemel! Die was ik verloren," zei ze. Ze pakte het op en keek naar ons. "Jullie zijn ook echt de allerbeste detectives, hè? Dank jullie wel, jongens!"
Ze gaf ons allebei een dikke knuffel en we kregen een stukje van een speciale hondenkerstkoek die ze net had gekocht.
De volgende ochtend was het Kerstmis. Lilly en Sara waren bij ons thuis. Onder de boom lagen nog meer pakjes. Twee daarvan waren voor ons. We mochten helpen met uitpakken, wat vooral betekende dat we het papier in duizend stukjes mochten scheuren. Ik kreeg een nieuw piepend egeltje, mijn absolute favoriet!
En Lilly? Sara gaf haar het kleine pakje dat ik had gered. Het was een prachtige, nieuwe halsband met kleine, zilveren sterretjes erop. Ze zag eruit als de prinses van het park.
Later die dag, toen de mensen vol zaten van het eten en wij moe waren van het spelen, lagen Lilly en ik samen op het kleed voor de kerstboom. De lichtjes twinkelden en wierpen een magische gloed over de kamer. Ik legde mijn kop op mijn poten en keek naar Lilly, die al half in slaap was. Kerstmis ging niet over de cadeautjes of de koekjes, besefte ik. Het ging over samenzijn. En ik was precies waar ik wilde zijn, met mijn allerbeste vriendin, voor altijd deel van elkaars familie.
wordt vervolgd.....
Reactie plaatsen
Reacties