De stem van de spiegel

Gepubliceerd op 8 oktober 2025 om 12:11

🎃 Halloween Deel 10 🐾

 

De ochtend na de tocht van licht is helder en fris. De tuin lijkt veranderd — stiller, maar ook voller. Alsof de herinneringen van de vorige avond nog in de lucht hangen. Rex zit bij de spiegel, zijn cape lichtjes wapperend in de wind. Bella poetst haar vleugels, terwijl Toby met zijn poot voorzichtig het boek omslaat.

Er verschijnt geen tekst. Alleen een glinsterende lijn, als een zilveren draad over de pagina.

“Wat betekent dat?” vraagt Toby.

Bella tuurt. “Het is geen tekst. Het is een uitnodiging.”

Rex blaft zachtjes. “De spiegel wil dat we verder gaan.”

Die avond verzamelen ze zich opnieuw in de tuin. De andere dieren komen ook — jong en oud, in kostuums en met pompoenlantaarns. De spiegel staat in het midden, maar dit keer is er iets anders: het glas is donker, alsof het wacht.

Dan, plotseling, begint het te gloeien. Niet fel, maar warm. Een stem klinkt — niet hoorbaar met oren, maar voelbaar in het hart.

“Jullie hebben herinnerd. Jullie hebben verbonden. Nu is het tijd om te luisteren.”

Iedere hond wordt stil. De spiegel toont beelden, langzaam en vloeiend: een oude tuin, een eerste Halloween, een pup die verdwaald was en werd gevonden. Een groep honden die samen een cirkel vormden rond een vuur, net als nu.

Bella fluistert: “Het zijn de eerste hoeders van het verhaal.”

Toby kijkt verwonderd. “Ze lijken op ons. Maar ze zijn van lang geleden.”

Rex stapt dichterbij. “De spiegel bewaart niet alleen herinneringen. Hij bewaart stemmen. Verhalen die nooit zijn uitgesproken.”

Het boek slaat een bladzijde om. Dit keer verschijnt er tekst:

“Wie luistert, zal leren. Wie leert, zal leiden.”

De dieren begrijpen het nu. Halloween is niet alleen een feest — het is een ritueel van herinnering, van delen, van luisteren naar wat was en wat nog kan zijn.

Die nacht zitten ze samen rond het vuur. Eén voor één vertellen ze hun verhalen. Niet alleen van Halloween, maar van vriendschap, verlies, hoop en dromen. De spiegel luistert. Het boek schrijft mee.

En ergens in de verte, onder de sterren, begint een nieuwe stem te spreken. Een pup die nog nooit eerder durfde. Hij zegt:

“Ik wil ook een hoeder zijn.”

Rex glimlacht. “Dan begint jouw verhaal nu.”

Rating: 0 sterren
0 stemmen

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.