De zon hing als een rijpe appel boven de
bomen van Nijkerkerveen. Rex, een
zwart witte Border Collie vol met
grenzeloze energie, stond te trappelen.
"Oma's koekjes wachten niet, Bella! De
snelste route is rechtdoor!" Bella, een witte
Poedel met een glanzende, perfect getrimde
vacht, keek naar de kaart die Rex in zijn bek had.
Bella zuchtte zachtjes. "Snel is niet altijd
schoon, Rex. Ik zie hier een geasfalteerd
fietspad, dat is maar twee bochten langer.
" Rex lachte en rende alvast een overwoekerd,
licht modderig pad op, zijn staar kwispelend
als een vrolijke vlag.
Rex was al ver vooruit toen hij abrupt stopte.
Het pad eindigde in een hoog hek,
overwoekerd met klimop, dat een mistig,
uitgestrekt weiland scheidde van de weg.
"Oeps," mompelde Rex. Hij draaide zich om.
Bella kwam rustig aanlopen.
Het is Nijkerkerveen, Rex. Je moet de
Schapendijk hebben. Die loopt om het
weiland, " zei Bella geduldig. Rex probeerde
door de klimop te kijken. De Schapendijk
was nergens te zien, de mist maakte het
weiland tot een witte, verwarrende soep.
"Als we hier overheen springen, zijn we er
zo" zei Rex. Bella schudde haar elegante kop.
Dat gaat niet maat. Dat weiland is een
doolhof van modderpoelen en onzichtbare
greppels in de mist. We verdwalen."
Rex, niet gewend aan stilstand, begon
nerveus heen en weer te drentelen. Hij
mopperde over onnodige vertragingen. Bella
kneep haar ogen dicht en concentreerde zich
op geluiden en de wind.
Haar vacht en oren waren zo schoon en gevoelig
dat ze meer kon opvangen dan Rex.
"Wacht," zei Bella plotseling. "De wind
blaast... ik ruik lavendel en een heel lichte
geur van beuk. Oma's tuin ligt ten
zuidoosten van ons. En luister... "Ze hief haar
poot op. " Daar, een tractor.
Die rijdt over een verharde weg."
Rex staarde naar de mist. Hij hoorde de
tractor, maar waar? Bella lachte zachtjes. "We
gaan terug. We volgen het geluid tot de
Schapendijk. Mijn elegantie zit niet alleen in
mijn vacht, Rex, het zit in de precieze observatie."
Ze keerden terug en volgden geduldig het
geluid van de tractor, dat hen naar de brede,
schone Schapendijk leidde. Bella stapte
met opgeheven kop over het asfalt,
haar pootjes perfect schoon.
Niet veel later zwaaide Oma al vanaf haar
stoep, met een schaal versgebakken koekjes.
"Jullie zijn er! En Bella, wat zie je er prachtig
en verzorgd uit!" Rex en Bella renden naar haar
toe. Rex had geleerd dat de snelste weg niet
altijd de beste was, en Bella dat elegantie soms
de scherpste navigatiehulpmiddel is.
Reactie plaatsen
Reacties