Rex vertelt
Het begon allemaal toen ik de doos met Sinterklaaspapier op tafel zag staan. Ons baasje was druk aan het inpakken en overal lagen lintjes, zakjes en lekkernijen. Ik kreeg een raar gevoel in mijn buik.
"Bram, "zei ik, "ik geloof dat pakjes avond eraan komt.
Bram stopte midden in zijn sprong, zijn oren knal omhoog.
"Pakjesavond? Vandaag al? Rex... we hebben nog helemaal geen cadeautjes gekocht!"
Ik knikte ernstig. "Dat bedoel ik. Wij kunnen niet zonder cadeaus aankomen. Wat als Sinterklaas denkt dat wij niet goed voorbereid zijn? Wat als hij denkt dat wij... slordige honden zijn?'
Bram keek alsof de wereld verging.
"Rex, data mag nooit gebeuren!"
Bram vertelt.
Ik vond het doodeng. Ik dacht dat we misschien een lijstje moesten maken. Mensen doen dat altijd. Dus ik pakte een oud boodschappenlijstje van het baasje en rende ermee door de woonkamer.
"Rex! Ik heb pen! ik heb papier! Wat hebben we nodig?!"
Rex keek wijs naar het plafond, zoals hij altijd doet wanneer hij nadenkt. "We moeten cadeautjes voor het baasje kopen. Misschien iets voor opa en om in Zwolle en oma in Nijkerk. En... iets voor elkaar natuurlijk."
Iets voor elkaar!
Ik werd zo enthousiast dat ik bijna over de mand sprong.
"Rex! Ik weet het al! Ik koop voor jou een nieuwe piep bal!"
Rex keek me aan. "Bram... je hebt net verklapt wat je gaat kopen."
"Oh."
Ik keek naar de grond.
"Sorry..."
Maar Rex kwispelde zachtjes. "Geef niet, kleine broer. Het is een mooi cadeau.
Rex vertelt.
We besloten dat we meteen 'cadeautjes moesten gaan kopen'
Nou ja... zo goed als twee honden dat kunnen.
Bram sleepte een oude sok naar me toe.
"Kijk Rex! Voor opa!"
"Bram... waar zou op een sok willen?"
"Het is een hele mooie sok, "zei Bram trots. "En hij ruikt naar mij."
Ik besloot maar niet te vragen of dat nou echt een pluspunt was.
Zelf zocht ik in de speelgoedmand voor het baasje. Ik vond een stok - mijn lievelingsstok!
Misschien iets te speciaal...
"Rex, "zei Bram zachtjes, "Wil je die echt weggeven?"
Ik keek naar de stok. En de stok keek naar mij.
En ik kreeg een brok in mijn keel.
"Misschien... vinden we iets anders"
Bram vertelt
Toen kwam het baasje binnen en zag ons allebei midden in de kamer zitten, omringd door sokken, oude speeltjes en gekreukte papiertjes. Baasje lachte.
"Zijn jullie zenuwachtig voor pakjesavond?"
Ja.
Heel erg.
Dus baasje hurkte bij ons neer een aaide ons zachtjes over onze koppen.
"Jullie hebben geen cadeautjes nodig, zei ze. "Jullie zijn er zelf. En dat is het mooiste cadeau."
"Zie je, Bram? We hoeven helemaal niet naar de winkel."
ik sprong vrolijk in het rond. "Dus... we zijn toch goede honden?"
En toen voelde ik voor het eerst dat pakjesavond niet eng is...
maar juist heel fijn.
Einde.
Reactie plaatsen
Reacties