( een spannend Sinterklaasverhaal waarin Piet iets héél verkeerd doet)
Het was een drukke middag in het huis van Rex en Bram.
Sinterklaasavond kwam dichterbij, en de twee honden waren al helemaal in de stemming.
Maar ineens hoorde Rex een paniekerige PLOF in de tuin.
Bram sprong op.
"Wat was dat?!"
Ze renden naar buiten - en daar lag Piet, tussen de struiken,
met een heel rood gezicht.
"Oh nee, oh nee, oh nee... " mompelde Piet terwijl zijn handen in het haar sloeg.
Rex tilde een wenkbrauw op.
"Wat is er gebeurd?"
Piet keek wanhopig op.
"Ik... ik heb iets héél ergs gedaan.
Ik ben... ALLE PAKJES vergeten mee te nemen
van de Stoomboot.
Bram hapte geschrokken naar adem.
"Allemaal?!"
Piet knikte.
"Ja... ik dacht dat een collega-Piet het had gedaan.
En nu... nu is het bijna avond. Iedereen wacht!"
Rex stapte naar voren, borst vooruit.
"Geen tijd om te panikeren. Waar lag
de Stoomboot?"
"In de haven!" riep Piet.
Binnen een paar tellen renden Rex,
Bram en Piet samen door de straten.
Toen ze bij de haven kwamen, zagen ze de Stoomboot
nog dobberen - maar de touwen waren losgeschoten!
De boot dreef langzaam weg richting open water.
Piet sloeg zijn handen voor zijn ogen.
"Dit wordt alleen maar erger!"
Rex dacht snel na.
"Bram... jij bent klein en snel. Kun jij
door het open hekje glippen?
Bram keek even bang, maar toen knikte hij dapper.
Hij rende over de steiger, sprong door het hekje...
... en landde precies op het dek van de Stoomboor.
"Goed zo, Bram!" riep Rex.
Bram vond de grote zak met pakjes,
greep het touw en gooide het naar Rex en Piet.
Samen trokken ze de zak weer op de kant.
Net op dat moment kwam Sinterklaas aangelopen.
"Piet... wat is hier gebeurd?" vroeg hij
met opgetrokken wenkbrauw.
Piet slikte.
"Ik heb... alles verkeerd gedaan, Sint.
Maar Rex en Bram... zij hebben alles gered.
Sinterklaas keek naar de honden, die
trots naast de zak met pakjes stonden.
Hij glimlachte warm.
"Dappere vrienden... door jullie komt
Sinterklaasavond toch nog goed.
Hij haalde twee kleine cadeautjes uit zijn mantel:
Voor Rex: een gouden hondenfluit die zachtjes glinstert.
Voor Bram: een klein rood capeje, zodat hij zich een echte held voelt..
De honden kwispelden alsof ze konden vliegen.
Piet keek opgelucht.
"Dank jullie wel. Zonder jullie was dit echt
een ramp geworden."
En zo, met de zak vol pakjes op de
schouders van Piet en twee trotse
hondjes aan zijn zijde, wandelden ze
terug - klaar om de magie van
Sinterklaas avond te redden.
Reactie plaatsen
Reacties