Rex en Bram in de sneeuw

Het was een paar dagen na kerst, en de sneeuw lag nog steeds dik op het land. Rex stond bij het raam en keek naar buiten. “Vandaag gaan we iets nieuws doen,” dacht hij. Bram lag opgerold in zijn mand, maar sprong meteen op toen hij Rex hoorde blaffen. Avontuur? Daar was hij altijd klaar voor!

Lees meer »

Samen naar binnen

De laatste kerstbal rolt langzaam tot stilstand in de sneeuw. Rex staat hijgend met zijn tong een beetje uit zijn bek, terwijl Bram nog één keer probeert te springen, alsof hij bang is dat het spel al voorbij is.

Lees meer »

De kerstballen in de sneeuw.

De sneeuw ligt dik in de tuin en alles is stil. Rex en Bram staan al bij de achterdeur te wachten, hun neuzen tegen het raam gedrukt. Dan gaat de deur open en daar is hun baasje, warm aangekleed, met een lach en een mandje in haar handen.

Lees meer »

Het kleine lichtje.

De sneeuw dwarrelt nog steeds zacht naar beneden. Rex zit rustig in de sneeuw, zijn adem in de koude lucht. voor hem staat Bram, zijn pootje half opgetild, alsof hij niet weet of hij wil spelen of luisteren. " Rex," zegt Bram zacht," denk je dat kerst altijd zo voelt?" Rex kijkt naar de lichtjes in de boom bij het huis. Ze flikkeren zacht, alsof ze luisteren. "Soms is kerst luid en vol," zegt hij. "Maar de echte kerst, Bram, die is stil. Die zit in de kleine momenten, zoals dit.

Lees meer »

Rex's werk avontuur

In een rustig huis voor jongeren met problemen, waar hulp en plezier hand in hand gaan, maakte Rex zijn entree. Zijn zachte vacht en trouwe ogen trokken meteen de aandacht van iedereen die hem ontmoette. Rex was geen gewone hond; hij was een speciale viervoeter met een missie. Op een middag mocht Rex voor het eerst mee naar mijn werk. De jongens in het huis wisten van niets. De spanning hing in de lucht terwijl we naar het huis liepen. Eenmaal daar aangekomen, begroette Rex de jongens met een kwispelende staart en een vriendelijke snuffel. Ze lachten en streelden zijn zachte oren. Rex voelde zich meteen thuis. Hij liep rond, nieuwsgierig snuffelend aan alles wat hij tegenkwam. De jongens volgden hem op de voet, blij met zijn aanwezigheid. Toen kwam de grote verrassing: een van de cliënten van het huis gaf Rex een bal. Rex keek ernaar alsof het de kostbaarste schat ter wereld was. Hij sprong op en neer, zijn staart zwiepend van blijdschap. Het was een magisch moment. Rex rende door het huis, de bal in zijn bek. Hij liet hem aan iedereen zien, alsof hij wilde zeggen: “Kijk eens wat ik heb gekregen!” De jongens lachten en gooiden de bal voor hem. Rex rende erachteraan, zijn poten bijna zwevend boven de grond. Die dag bracht Rex niet alleen plezier, maar ook troost. Hij luisterde geduldig naar gesprek wat ik had met een jongen , zijn warme ogen vol begrip. Hij was een vriend voor iedereen, zonder oordeel of voorwaarden.   Rex bracht vreugde en afleiding, een welkome afwisseling in het leven van de jongens. En zij? Zij leerden van Rex dat vriendschap soms in een zachte vacht en een bal kan zitten. Rex, de bijzondere hond, bewees dat liefde en plezier geen grenzen kennen, zelfs niet in een huis voor jongeren met problemen.   Notitie voor de lezer: Dit verhaal is gebaseerd op echte gebeurtenissen, maar de namen en details zijn aangepast om de privacy van de betrokkenen te beschermen.

Lees meer »